15-07-2011

Natuurlijk, Daan ving ook paling in de sloten van Flakkee met een fuikje, en dat mocht officieel ook niet. Is dat anders dan de stropers hier, die eieren opgraven om ze voor dik geld te verkopen? Er was (-toen-) genoeg paling…

Het schildpaddenkamp hier graaft ongeveer 10.000 nesten op per jaar, pakweg 1 miljoen eitjes. Daar komt 95% van uit, flink wat kleine schildpadjes dus. 1% daarvan wordt volwassen, dus een 1.000 schildpadden per jaar extra door het kamp. De stropers zien we hier iedere nacht; de schatting is dat ze een zelfde hoeveelheid opgraven. Zou dit kamp er niet zijn, dan worden alle nesten leeggeroofd en verkocht. Zouden de stropers er niet zijn, dan was het schildpaddenkamp er ook niet. De schildpadden zouden zichzelf prima in stand kunnen houden als geen mens er zich mee zou bemoeien! Sneu toch? Maar goed, de stropers zijn er, het kamp dus ook en Daan en Mirjam graven iedere nacht nesten op om ze ‘achter slot en grendel’ in een piepschuimen box opnieuw in te graven.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
De schildpadden kom je ’s avonds bij het nesten zoeken regelmatig tegen op het strand, erg indrukwekkend. De dames komen uit de zee, zoeken een geschikte plek in het zand en graven hun nest. Na het leggen van 70-130 eitjes dekt ze de boel af en baant ze zich een weg terug naar de branding. Het nest wordt dermate mooi afgedekt dat je dit niet zult vinden; het is het spoor van de moeder wat de locatie weggeeft. Eenmaal bezig met het leggen is ze in trance; na het leggen kun je haar oppakken (30-75 kg…) en wegleggen zodat ze het nest niet afdekt; ze gaat dan gewoon verder met afdekken en graven, alsof je haar nooit verplaatst hebt. Tijdens het proces hoor je haar zuchten, kreunen, steunen… en de tranen lopen uit haar ogen. Ze is uit haar element, met dat logge lompe lijf op het zand. Eenmaal terug in de branding wil je haar volgen. En dan, opeens, is ze weg. Voor je gevoel staat er de eerste 30 meter maar een klein laagje water, maar toch is ze weg; alsof ze opeens snelheid kan maken en ‘m smeert. Lading afgegeven, en dan maar hopen dat het vrijwilligers zijn die de boel opgraven i.p.v. de stropers! Daan moet heel eerlijk zeggen dat hij vrolijk meegetraand heeft met een paar schildpadden; zo verschrikkelijk mooi is het om getuige te mogen zijn van zo’n natuurwonder.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is nog te vroeg voor uitgekomen eitjes, al stond er één nest op de lijst om op de 10e juli uit te komen. Op de 11e vroegen we naar de status, maar ‘er was iets mis met de datum’ en het zou nog vijf dagen duren. Wij geloofden daar geen bal van (alles gaat hier nogal op z’n jan-boeren-fluitjes) en maakten de box open; vol met kleine schildpadjes! Gelukkig hebben we dus toch een kans gekregen om jong spul uit te zetten, plus een kans op prachtige foto’s en filmpjes; de helmcamera is waterdicht en hebben we dus ingegraven in het strand tussen het jonge tuig! Zie foto’s, de filmpjes volgen nog. Verder hoeven we daar niets aan toe te voegen, de foto’s spreken voor zich; geweldig!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In San Carlos, Sonora hebben we een Amerikaans stel ontmoet (Kit, Debbie en hond Tiki) wat op een zeiljacht woont, en die zijn we op gaan zoeken in La Cruz, Nayarit. Na een weekje in het schildpaddenkamp is het ook wel lekker even een weekend vrij te nemen! Dit resulteerde in twee nachten op de boot slapen, prachtige gesprekken en enorm veel overeenkomsten. Ook al hebben zij 22 ton ‘ballast’ en wij maar een 600 kg, de overeenkomsten zijn enorm. Qua trucjes, qua handigheidjes en vooral qua levensvisie; bizar hoe gemakkelijk je over heel diepgaande zaken kunt praten als je dezelfde afwijking lijkt te hebben.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We denken best na over het leven na de reis, en een boot lijkt een prachtige optie. Misschien een tijdje in Battenoord leven, en daarna de wereld langs de kust bekijken? In de haven van La Cruz ligt ook een Nederlands stel (Hans en Jeannette) die 20 jaar geleden per zeilboot vertrokken zijn naar Nieuw Zeeland en daar jaren gewoond. Na het zelf bouwen van een nieuwe zeilboot maken ze nu een lange reis, en opnieuw hebben we heerlijke gesprekken gehad aan boord.

Het zeilwereldje in Nederland komt op ons nogal kakkerig over, maar hier hebben we het over minimalistische mensen die zelf een zonneschermpje in elkaar naaien; net zo sloeberig als wij dus! En zo’n boot is nog steeds goedkoper dan een huis; wat wil je nog meer (leren zeilen…? ;-) ). Okay, we zullen eerlijk zijn: er ligt hier een prachtige boot te koop en we onderzoeken de mogelijkheden om de schuit naar Nederland te krijgen. De kans is klein dat ’t doorgaat, maar wie weet… dromen is heerlijk toch? Wij willen nog even niet wakker worden.

Het kamp hier hebben we inmiddels wel gezien. Heel leuk allemaal, maar als efficiënte Nederlander word je aardig geschiffeld van de mentaliteit hier. De vrijwilligers zijn dolenthousiast maar de vaste crew die betaald krijgt maakt er best een potje van. Niet opzettelijk, maar gewoon door veel te gemakkelijk te zijn, niets te plannen of te organiseren of vooral: te ondernemen. Zeven vrijwilligers die klaarstaan met een kwast, maar zonder verf; dat werk zeg maar. Daan heeft al heel wat ‘LEAN’ handigheidjes gemaakt en dat vinden ze ook wel handig, maar om nou zelf een stapje in de slimme richting te zetten lijkt er niet in te zitten. Daan heeft hier ook wel wat van gezien in voormalige Sovjet-landen als Wit-Rusland, maar de Hamer en Sikkel heeft wel harde werkers opgeleverd lijkt het. Hier is men heeel relaxed… Misschien wel veel slimmer, het is immers bloedheet en vochtig en heus vermoeiend om een kokosnoot uit de boom te trekken en open te hakken!

Verder mogen we hier lekker een paar dagen op een hond passen, en om deze zware taak uit te voeren moeten we in een huis wonen aan het strand hier; het leven is hard soms ;-) .
Na het simpele leventje in de tent of het schildpaddenkamp is het natuurlijk even wennen, zeker als er 3x per week schoongemaakt wordt en iedere dag iemand langskomt om de vuilnisbakken leeg te halen en de vaat te doen. Daar zit je dan, in de thuisbioscoop te observeren hoe de tuinman het onkruid uit de tuin trekt en de huishoudster de vaat doet; best vermoeiend! ;-)
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Om toch nog een beetje goedkoop te leven in deze gekte vangen, slachten en koken we verse krabben van ´t strand; geweldig toch?
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Afhankelijk van de bootperikelen gaan we vanaf hier langzaamaan richting Mexico City, ofwel nog een stukje via de kust, of direct landinwaarts; daar zijn we nog niet helemaal over uit. Voor hen die zich zorgen maken over het offroaden: we gaan dit minderen. De motoren lijden er te veel onder en het onderhoud wordt wat te heftig… vier gebroken spaken in één wiel is iets te veel van het goede toch? ;-)