16-10-2011

Sommige zaken mis je totaal niet, sommige zaken (of mensen) wel en er zijn gewoon dingen die je niet loslaat! Pindakaas, eigenlijk het enige voedingsmiddel waar we nog niet zonder hebben hoeven leven! En ook al is alles groter in Amerika, we hebben een pot pindakaas van 1.13 kg kunnen veroveren in Nicaragua! Dat maakt een regenachtige dag natuurlijk altijd goed.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hebben wel genoten in en van Nicaragua; het is simpelweg een prachtig land en ook wel erg relaxed. Niet te druk, open vlakten met mooie vergezichten en altijd wel een prachtig gevormde vulkaan in beeld! Wat wil een mens nog meer… er één beklimmen! In Nicaragua ligt het grootste-eiland-in-een-meer ‘Ometepe’, gevormd door twee prachtige vulkanen (waarvan één actief).
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Het is goed betaalbaar om erheen te varen op een pontje en dus hebben we daar een rondje kunnen ‘rijden’. Door andere motorreizigers waren we al gewaarschuwd voor de slechte noordelijke route, maar kom op, wij zijn de benauwdste niet: slechte wegen vinden we wel leuk! Maar niet zo slecht…

Op Ometepe hebben we heerlijk rondgewandeld tussen de prachtige bananenplantages; schitterend om daar dan weer huisjes te vinden met muren van palmblad. Tijdens de wandeling hebben we ook nog de Morpho-vlinder gezien; helaas niet op de foto kunnen zetten. Wie hem ooit tegenkomt begrijpt de hype rondom deze vlinder; ze is inderdaad betoverend mooi! Hier een gestolen plaatje zodat jullie het begrijpen! ;-)
morpho

Het eiland is werkelijk prachtig, met zwarte stranden vanwege het vulkanische stof en grint; de lokale jeugd peddelt rond in uitgehakte boomstammen en het eten was goed en goedkoop! Nicaragua is spotgoedkoop, en toch wel heel puur. Overal lopen varkens op straat, de markten zijn prachtig en de oude vrouwtjes dragen ook hier enorme manden op hun hoofd! Om toch wat meer flora, fauna en vergezichten te bewonderen wilden we een vulkaan beklimmen… na veel gesteggel over prijzen van gidsen een paar backpackers ontmoet en besloten om gezamenlijk met een gids op pad te gaan… de volgende ochtend zouden we om 4:15 uur met de bus vertrekken! Onze mobiele telefoon (tevens wekker) is gesneuveld en dus hebben we voor 60 eurocent een wekker gekocht. Althans, twee… een werkende, en een defecte kleine in een mooi robuust doosje. Na een uurtje knutselen, wijzers inkorten en wat prutswerk hadden we een werkende kleine! Ideaal, we waren apentrots J.Dus wij netjes op tijd uit bed, na een nacht vol regen, en om 4:15 uur met gekamde haartjes bij de bushalte onder een paraplu, werd de hele boel afgeblazen vanwege het slechte weer! De volgende ochtend weer een poging, maar om 4:00 uur ging de wekker en besloten we maar niet te gaan… het regende nog meer en harder dan de nacht ervoor.

Die ochtend zijn we in de regen vertrokken, de pont weer opgereden en op weg gegaan naar Costa Rica. We zijn in een surfparadijs beland in een grappig hostel, maar ook hier regende het hele dagen en er was daarom weinig te beleven. Omdat we (na de ervaringen in Mexico en Honduras) niet meer in weekeinden de grens over willen/durven moesten we beslissen om voor het weekend in Panama te geraken, of erna. Het dorpje was te saai, en tja… als het hoost van de regen kun je net zo goed op de motor gaan zitten toch? Dus hup, naar Costa Rica! We werden nat tot de bilnaad…