30-10-2011

Je ligt op een stretcher te slapen op het dek van een 230 ton zware zeilboot, 110 jaar oud. De zon komt op, je wordt half wakker en de 4 cilinder diesel start en gaat volgas, 330 toeren per minuut… plof plof plof. Je bent compleet wakker geschud en ziet de zeilen omhoog gaan; de grote oversteek naar een ander continent gaat beginnen. Ik, Daan, geef toe, er rolden tranen over m’n wangen bij deze ervaring; dit schip is zo verschrikkelijk mooi, de omgeving een enorm paradijs en een oversteek over deze zee maakt indruk, diepe indruk! Ik blijk wederom een watje, want terwijl ik dit opschrijf word ik weer emotioneel!
PA273813-1

Terug naar Panama. Het is enorm Amerikaans, je betaalt overal gewoon met US-dollars en gelukkig is het iets goedkoper dan Costa Rica. Net over de grens hadden we een mooi hotel gevonden. Dit moest 50 dollar per nacht kosten, we hebben 20 geboden en dat was ook goed! ;-) De grens van Costa Rica naar Panama was gewoon weer het gebruikelijke gedoe, al hadden we hier wat pech: de printer van het verzekeringskantoor deed het niet goed. Hierdoor duurde het een uur om zes papiertjes te printen, en op die papiertjes moet een stempeltje komen. Nadat we uitgevogeld hadden wie dat stempeltje moest gaan zetten, bleek de stempeldame in kwestie net te zijn gaan lunchen! Exact 1 uur hebben we aan haar bureau zitten wachten, want er was iemand jarig en er moest natuurlijk ook nog gezongen worden. Eenmaal terug gingen de stempels er in vier seconden op; madam keek niet eens naar de papieren! Zucht… Vervolgens moet je met de bestempelde verzekeringspapieren naar de douane, en dat zit in hetzefde kantoor. Dan sta je een uurtje te wachten op het invullen van allerhande details in de computers, en vraag je je af: kon dat niet terwijl we op die stempel hebben staan wachten? Nee, want we hadden die stempel nog niet en dan mag het nog niet ingevoerd worden! Aarrrgghhh :-S. Maar goed, het schitterende hotel voor 20 dollar per nacht maakte veel goed en de koude pils smaakte goed! Wat ook meehielp was dat er twee enorm schattige jonge katjes rondliepen; Mirjam ook weer blij!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na twee nachten hebben we de motoren weer gestart om naar Panama City te gaan, het startpunt voor de laatste 100 km naar de zeilboot. Dit alles over de beroemde ‘Pan American Highway’, al is ‘Highway’ wel wat overdreven…
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De stad heeft heel slechte wijken en dus zijn we in een hostel gedoken door en voor reizigers en hier ontmoetten we de helft van de bootpassagiers alvast, wat echt heel gezellig was! We hebben een mooie wandeling door de jungle gemaakt, en ook hebben we het Panama Kanaal bezocht wat zeker de moeite waard was; toch een bijzonder plekje op de wereld en een prachtige, indrukwekkende, interessante en grappige historie! Het duurste ‘ticket’ kostte 435.000 dollar voor een groot schip, de goedkoopste 35 cent toen een kerel er doorheen zwom, dat soort details. En het blijft natuurlijk apart om een cruiseschip in de jungle te zien varen!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De uiteindelijke rit naar de boot was prachtig, een paar uur lekker stuurwerk met allerlei knippen, bochten, stukjes gravel en prachtige uitzichten; uiteindelijk zie je dan een tropische Caribische zee met een prachtig schip liggen! De lokale Indianen weten hier ook wel raad mee: 6 dollar entree p.p., 3 per motor, 2 dollar per motor voor een laatste slagboom bij de ‘haven’… en als je een foto wilt maken vragen ze daar doodleuk 5 dollar voor :-S.

De boot op was stressvol voor Daan, en zelfs Mirjam had wat moeite met het idee dat haar motor aan een touwtje boven open zee ging slingeren. Na een bus WD40 te hebben geleegd over de motoren tegen de zoute wind en de bagage aan boord te hebben gebracht ging het gebeuren, en het viel mee. 14 motoren (waarvan 1 Ural zijspan, geweldig!) moesten aan boord, in totaal 26 man aan boord waarvan 3 crew.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De eerste nacht hebben we vlakbij het vaste land voor anker gelegen, op dag twee zijn er nog een handvol backpackers bijgekomen en hebben we een paar uur gevaren naar het echte paradijs; de eilanden van San Blas. Heerlijk snorkelen, verse vis, BBQ op het strand!
PA253763-127

Gelukkig hebben we hier twee nachten gelegen; we hebben echt kunnen genieten van dit paradijs (ja ja, zelfs de dolfijnen en een enorme manta ray ontbraken niet) en op de boot was het stikgezellig! Veel bier, meer rum, geweldig goed eten en een sfeer om te klonen. De Stahlratte (de boot) is ooit aangekocht door een hippie-commune en is nu eigendom van een stichting met als doel ‘zoveel mogelijk mensen te laten genieten van het schip’; en dat lukt aardig!

Tijdens het snorkelen hebben we enorme zeesterren, veel koraal en prachtige vissen mogen zien. De kers op de taart was toch wel een octopus; bizar hoe mooi die zijn en hoe snel ze van kleur kunnen veranderen; onderstaande foto’s laten detzelfde octopus zien.
PA253763-812

PA253763-813 PA253763-814

Daan wilde hem alsnog opeten, maar dit mocht niet van Mirjam omdat hij/zij/het te lief en mooi was :-S. Omdat het benedendeks soms wat warm is en je vanaf daar de sterren niet kunt zien, sliepen veel mensen gewoon op het dek; prachtig! En misschien het fijnste van alles: geen muggen!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal op volle zee was Daan toch een beetje zeeziek, maar gelukkig niet heel erg. Halverwege (het was 28 uur varen) werd de boot stilgelegd om te zwemmen; 1100 meter diep en het zicht onderwater werd geschat op 60-70 meter; echt prachtig!
PA273813-2

In Cartagena (Colombia) aangekomen werd duidelijk hoe de motoren van boord gingen; op het kleine rubberbootje met een 15pk buitenboormotortje… Daan vond het maar niets, Mirjam twijfelde of ze wel op d’r motor wilde zitten tijdens de overtocht op het rubberbootje.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook dit viel weer mee, en het was achteraf toch ook heel leuk om dit te doen! De motoren zijn snel naar de douane gereden (want zonder verzekering zijn ze illegaal in het land), waar de hele groep 7 uur heeft staan wachten op alle papieren! In het donker reden we terug naar de boot om de bagage op te halen en naar een hotel te rijden; nog steeds illegaal omdat we geen motorverzekering konden regelen op een vrijdagavond om 10 uur. En daar rijd je dan, illegaal in het donker door Colombia! Laat je moeder het maar niet horen… ;-)

De sfeer hier is geweldig, mensen zijn vrolijk en de stad is prachtig! We hangen nog een paar dagen hier rond totdat de verzekering geregeld is en gaan dan offroaden in de bergen!

Het regent nu nogal en dus hopen we nog wat filmpjes te compileren! Hopelijk volgen die snel!