05-03-2012

Je slaapt in de woestijn. Je weet dat er ‘Observatorios’ (Sterrenwachten) in de buurt zitten. Je drinkt samen een pak wijn leeg en kijkt naar de sterren. Het is prachtig; je ziet de melkweg en daarnaast wat ‘wolken’… en aan een wolkenloze hemel betekent dat een boel sterren! De dag erna rijd je verder door de Atacama woestijn; de droogste plek op aarde. Je ziet een bordje ‘Observatorio rechtssaf’ en besluit na wat intercomoverleg ‘even te gaan kijken’. Er volgt een bord dat je enkel met een reservering de telescopen kunt bezoeken; wij negeren dat natuurlijk en rijden door. We komen bij een poort en zien een paar machtig grote telescopen (althans, de gebouwen waar ze in staan…) en maken een praatje. Men vindt het tof dat we helemaal uit Nederland komen, en het hele spul daar blijkt door ESO te zijn betaald; een Europeese organistatie waar ook Nederland lid van is. Dus aan alle lezers: bedankt voor het betalen van belasting! ;-) . De beveiligingsmeneer vertelt ons dat we mee kunnen met een rondleiding, mits we liegen dat we keurig van tevoren gereserveerd hadden. Prima, daar kunnen we best mee leven; typisch een ‘leugentje om bestwil’ toch? Daan doet een vreugdedansje, springt op de motor en rijdt naar de telescopen… Blijkbaar kampeerden we op een prima plek om sterren te zien; deze telescoop bleek stomtoevallig de VLT van ESO te zijn, Very Large Telescope… de grootste ter wereld! Voor de nerds: de primaire spiegel heeft een diameter van 8,2 meter. OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Chili, we hebben eerst wat dagen niets gedaan in San Pedro de Atacama. Een grappig woestijndorpje met wat leuk reizigersvolk. Onderweg zien we waarschuwingsborden voor landmijnen, toch wel confronterend. Stomtoevallig kwamen we ook Jordan en Sandra weer tegen, onze Canadeese motorvrienden. Zij kampeerden echter voor 40USD per nacht, en dat is ons echt te gek. Daan was compleet geschokt van de prijzen in Chili (vaak zijn dingen nog veel duurder dan in Nederland!) en zocht een paupere camping in de buurt. Daar zetten we de tent op tussen de Chilenen die vakantie aan het vieren zijn, dikke pret dus. Het is net een festival; volgepropt met tentjes en een ongeorganiseerde bende; nog steeds 18USD per nacht… We spraken uiteraard veel af met Jordan, Sandra en ook Florian en Beate (met de Toyota Landcruiser) onder het genot van een wijntje. Da’s goedkoop hier, spotgoedkoop; soms zelfs goedkoper dan water! En de Chilenen begrijpen heel goed wat de mens nodig heeft… flessen van 1,5 liter zijn doodnormaal! Sorry papa’s en mama’s ;-) .

Na een uitstapje naar een supermarkt zag Daan een woeste 4×4 camper, en vraagt hen of ze ook op zoek zijn naar een betaalbaar kampeerplekje; dat bleek zo te zijn, ze waren al drie uur aan het zoeken… Daan nam ze mee, en nieuwe vrienden waren gemaakt. We dronken wat (nog meer wijn. ;-) ) en gingen later nog een dagje met hen op stap. Man, vrouw en zoontje van zeven rijden een Bremach 4×4 met eigen opbouw, echt heftig offroad spul dus. We reden met z’n allen in de Bremach naar een zoutmeer in de buurt om wat te zwemmen, en misten onze motoren meteen. Wat een gestuiter door de woestijn, hoe verschrikkelijk is washboard met vier wielen en hoe traag reist dit. Natuurlijk waren we de ellende in Bolivia nog niet vergeten, maar een motorfiets heeft toch ook echt enorm veel voordelen! P2107714-2 Mochten jullie het Bolivia-verhaal al vergeten zijn, we hebben inmiddels het filmpje klaar met alle blubberboel en waterpret; zie ‘Filmpjes Zuid Amerika’. We hebben ook nog wat Chilenen ontmoet, en met z’n allen houden we een flinke BBQ. Daan heeft zich prima vermaakt met het heuse keukentje in de Bremach, en prolde allerlei heerlijk gerechten in elkaar! Google maar eens op ‘Dutch Oven’, in Nederland onbekend (:-S) maar zeker geweldig kookgerei! P2107714-11

In San Pedro de Atacama heeft men last van de Bolviaanse winter, dus iedere dag regen. Dat waren we beu en dus besloten we naar de kust te rijden. We hebben opnieuw in het wild in de woestijn gekampeerd. Dat blijkt toch echt ons ding, heerlijk rustig en gratis; voor Daan is het iedere avond een uitdaging om een perfect plekje te vinden en daarbij te ontdekken waar je zoal kunt komen met een Africa Twin. Lekker technisch sturen, toch bizar wat de motoren kunnen op droge ondergrond!

Hoewel we niet van plan waren naar het noorden te rijden, besloten we in Tocopilla naar Iquique te gaan, 250km naar het noorden! Sinds Texas hebben we niet meer zoveel noordwaarts gereden, gek idee eigenlijk. In Iquique kampeerden we bij een Parapente-vliegschool en hebben een Nederlandse familie, ouders met twee kids, geholpen met het versturen van hun camper en motorfiets naar Nederland. De familie zit in Nederland en hebben de voertuigen achter moeten laten nadat hij overleed in Chili, en dus probeerden we de boel voor hen vanuit Chili te regelen. We hoopten dat dit een paar dagen zou duren, maar het eindigde in negen dagen. Het was een flinke klus, maar ook wel weer heel prettig om een tijdje ‘een thuisbasis’ te hebben, gewoon hele dagen bezig te zijn met iets en een heus weekend te houden! Reizen is best hard werken vaak, en feitelijk hadden we even (werk-)vakantie! De voertuigen zijn nu klaar voor transport, en ook het papierwerk lijkt inmiddels in orde. Vooral dat laatste was een klus, en gelukkig kun je in Latijns Amerika dingen regelen mits je een goed verhaal hebt en een glimlach op je gezicht. Samengevat: Daan heeft mandaten zitten typen in een notariskantoor… geweldig! Ook is het heel apart, maar zeker ook bijzonder, om de familie op deze manier te leren kennen. Bedankt daarvoor! Als cadeautje kregen we een tandemvlucht aangeboden met de parapentes, en dus vlogen we de dag voor ons vertrek mooi over de stad en de camping; prachtig om dit landschap te zien vanuit de lucht! OLYMPUS DIGITAL CAMERA OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal uitgeklust reden we weer naar het zuiden, op naar Santiago. Dat is pakweg 2000 km, en we moeten dit rustig afleggen omdat er een pakket met tandwielen en kettingen onderweg is vanuit de USA en dat duurt wel een weekje of twee; alles op het gemakje dus. We kamperen wat aan de kust, koken heerlijk op houtskoolvuurtjes en genieten van de prachtige kustlijn. Wel zitten hier griebelige insecten die steken. Je voelt ze niet, maar de volgende dag zie je een volgezogen tor door de tent lopen. Die sla je dood, en dan heb je een bloekvlek van een cm of 12 doorsnede, oops! Hun lijfje was dan een bol van ongeveer 1cm, en we weten nog steeds niet wiens bloed daarin zat. Na de kust reden we de woestijn in; we moeten toch echt toegeven dat de Atacama de meest levenloze plek is waar we ooit geweest zijn. In twee nachten hebben we wel twee insectjes zien kruipen, da’s alles. De sterren zijn prachtig, en zoals bovenaan beschreven hebben we de Very Large Telescope bezocht. Een tour door de controleruimtes, uitleg over het klimaat (hier hebben ze 350 nachten per jaar een wolkeloze hemel!) en uiteindelijk een kijkje in de telescoop. DCIM100GOPRO Je kunt er helaas niet ‘doorheen kijken’, die tijd is voorbij. Het hele platform waar de telescopen staan is verlaten ’s nachts, omdat een voetstap al teveel trilling geeft en alles computergestuurd is. De natuurkunde-achtergrond van Daan is erg handig hier, want het vult het gebrek aan Spaans perfect aan en we begrijpen eigenlijk de gehele tour prima. Na de tour babbelden we wat na met Chilenen op de parkeerplaats en eten we hun Cocos-cake op.

Toch wel een gezellig volkje hier! Daan wilde persé nog een nachtje in de woestijn slapen, en dus crossten we een duin op om een plekje te zoeken. OLYMPUS DIGITAL CAMERA De sterrenhemel was opnieuw prachtig, en we sliepen opnieuw in totale verlatenheid. Onderweg naar het zuiden zagen we een klein weggetje naar een strandje, en reden erheen. Het bleek een paradijsje; mensen kamperen overal op het strand en we besloten dat we alle vier (de motoren dus ook!) alsnog moesten uitrusten op het strand van onze avonturen in Bolivia. De motoren stonden na twee seconden muurvast, en dus lieten we de banden leeglopen. Mirjam riep nog naar Daan dat ze niet weet hoeveel lucht eruit moet waarop Daan ongeduldig antwoordde ‘ik weet het ook niet, niet teveel, beetje gokken’ en ontdekte later dat de Milka Koe bijna op z’n velg stond. De drukmeter gaf 0,2 bar aan, maar het rijdt wel lekker in het strandzand! ;-) OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na twee nachten op het strand gaan we opnieuw zuidwaarts, en opnieuw hebben we veel in de woestijn gekampeerd. Eenmaal in Copiapó hebben we olie kunnen wisselen; het moet er nodig uit na het geklooi met de koppeling in Bolivia! We zijn nog gestopt bij een tankstation waar we kunnen douchen, maar ook alle kleding wassen in de wasbak! Ideaal, op deze manier kunnen we blijven wildkamperen! Internet is prima geregeld in dit land, we kunnen gratis gebruik maken van snel internet bij tankstations en op dorpspleinen.

Na dit totale onderhoud gingen we weer de woestijn in uiteraard, al begint er steeds meer begroeiing te staan. Sommige dingen moet je misschien een keer gedaan hebben in je leven, sommige dingen doe je echt maar één keer in je leven: Daan reed over een cactus heen. De volgende dag kwam de grote straf: een lekke voorband, waaruit pakweg 40 stekels getrokken moesten worden met de Leatherman. Het leek erop dat er slechts twee door de band heen zijn gegaan. Een daarvan stak een centimeter of drie in de binnenband; bizar venijnig spul dus. OLYMPUS DIGITAL CAMERA We wisselden de binnenband langs de kant van de weg en hebben daarna (keurig de cactussen ontwijkend) een slaapplekje gezocht. Dat lukte, al liep de motor van Daan niet echt netjes. We prutsten weer wat, en de vierde bleek brandstofpomp gesneuveld. We hebben er slechts drie reserve, en dus moesten we er maar mee doorrijden. Het grote probleem is vooral dat het benzinefilter hierdoor stuk gaat, en er dus rommel in de carburateurs komt. Ach, we hadden geen keuze en kwamen nog steeds vooruit… Daan baalde als een stekker en heeft’s nachts een tijdelijke oplossing bedacht en de volgende dag konden we weer verder. Al met al hebben we nog steeds geen echte vertraging gehad a.g.v. de techniek. Niet slecht, na meer dan 38.000 km met 19 en 16 jaar oude motoren! Voor alle duidelijkheid: de schakelmechaniekjes van de pompen werken prima, het lijkt erop dat er terugslagklepjes vanbinnen stuk gaan; wellicht door ethanol in de benzine ofzo? Gelukkig was internet weer snel gevonden, en googlden we naar een oplossing voor de brandstofpompenellende (MS Word accepteert dit woord zelfs!). De pomp die we wilden blijkt niet te krijgen hier, en dus reden we naar een lokale onderdelenboer en kochten we een exacte kopie voor een habbekrats; Daan kocht maar meteen een tweede. Inmiddels is de eerste verbouwd en gemonteerd, nu maar afwachten of het heel blijft!

Van medereizigers hadden we wat GPS-coordinaten gekregen, waaronder ‘camping spots’. Eenmaal aangekomen bleek het een parkje te zijn met oude rotstekeningen; bijna gratis en prachtige kampeerplekjes. We zijn maar meteen drie nachtjes gebleven, heerlijk tussen de bomen, vogeltjes, insecten en miljoenen muggen. Echt wennen, al die levendigheid na alle dorheid van de woestijn! We vinden zelfs een klein bronnetje waar we ons lekker wassen, heerlijk tussen de fluitende vogeltjes; wat wil je nog meer? OLYMPUS DIGITAL CAMERA