Even wennen
23-06-2012
Verstand-op-nul-en-uren-maken; wat is Namibië groot! 3370 km in 13 dagen, waarvan de helft offroad. Het is ook heel Duits….
We kwamen het land binnen via de Caprivi strip, na opnieuw een geweldige grensovergang (heel gemakkelijk, snel en heel vriendelijke mensen)! De Caprivi strip is een wildpark, maar omdat de weg er doorheen een doorgaande weg is mogen ook motorfietsen hier rijden. Andere reizigers vertelden ons dat het wemelt van de wilde dieren; olifanten, nijlpaarden, noem het maar op – alles loopt over de weg te scharrelen. De route is 200 km lang, en we zagen uiteindelijk enkel vier gieren en een paar struisvogels, waarna het echte saaie Namibië begint.
Gelukkig is Namibië zo groot en dunbevolkt dat je veilig kunt wildkamperen, en in totaal hebben we maar twee nachten betaald voor een overnachtingsplaats in heel Namibië! Onze eerste wildkampeerplek vonden we in de bush; een mooi veldje met overal enorme drollen en afgebroken takken…. ’s Nachts hoorden we de olifanten rondscharrelen en uiteraard bomen ontworteld worden. Mirjam hoorde een maf dierlijk geluid (soort heel luid geknor), maar Daan beweerde dat dit ‘kwebbelende olifanten’ waren en dat we lekker moest gaan slapen . De volgende dag stonden we aan een rivier en hoorden we wat nijlpaarden hetzelfde geluid maken, oops… Nijlpaarden doden meer mensen in Afrika dan alle andere grote dieren bij elkaar en blijkbaar liepen die daar ook rond. Gezellig! Toch is het redelijk veilig om daar te kamperen, mits je je verstand gebruikt en niet aan het water gaat kamperen, of midden op een paadje ofzo. Onze gids in Botswana vertelde dat olifanten zelfs midden in de nacht keurig over je scheerlijnen heen stappen, zo voorzichtig scharrelen die rond. We hebben tegenwoordig een bbq-roostertje bij ons op de motor en goed vlees kost hier niet veel dus we stoken regelmatig een vuurtje om lekker te kunnen bbq-en. Wel moeten we echt toegeven dat de Argentijnse manier van roosteren echt veruit het lekkerst is!
We reden uiteindelijk naar Kamanjab, om te kamperen bij Oppi Koppi Rest Camp. Een Belg met een Nederlandse vrouw hebben hier een prachtige camping opgezet en voor ‘overlanders’ is het kamperen gratis; geweldig! Leuke praat, mooie verhalen en we aten heerlijke zebra en giraffe. Ook de verhalen hier over de samenwerking met de donkere bevolking waren erg interessant. Zij praatten met veel respect over hun donkere medemensen, maar desalniettemin zijn de culturele verschillen gewoon erg groot.
Na Kamanjab wilden we naar Sesfontein, om daar de woestijn in te duiken met de motoren om echt offroad te gaan reizen; onze noppen sleten veel te snel op al het saaie asfalt en we stippelden een route uit van 1500 km onverhard! Dit gebied heeft niet altijd brandstof te koop en dus ging er 20 liter extra benzine achterop en een boel eten en water. Het gebied wat we wilden doorkruisen is echt onbewoond en dus moet je goed voorbereid op pad gaan. We doken de woestijn in, kampeerden opnieuw tussen de olifantensporen maar de volgende dag ontdekten we toch echt onze grens. Het zand was mul, diep en veel… we kwamen er simpelweg niet doorheen met de zwaarbeladen fietsen en moesten elkaar regelmatig losduwen.
Erg jammer, want dit gebied is prachtig en we hoopten daar de woestijnolifanten te gaan zien. Ook zagen we heel veel leeuwensporen op het pad wat ons eigenlijk ook wel wat ‘onrustig’ maakte. Het is gewoon toch een eng idee dat je niet bovenaan de voedselketen staat, een heel puur en oprecht gevoel!
Onderweg naar het zuiden kampeerden we enkel in de natuur en reden we prachtige routes. We hebben veel dieren onderweg gezien, waarvan een aantal op de weg met grote snelheid; prachtig! Offroad rijden is gewoon veel leuker; het houdt je bezig op saaie stukken en maakt je traag op mooie en moeilijke stukken; we love it! Wanneer we de kans krijgen proberen we ook bij de lokale mensen te eten (hier is dat vaak gebraden vlees en iets van een deegachtig product, weinig groenten).
Los van dat we het altijd leuk vinden om lokaal eten te proberen, is het ook een mooi moment om verschillende mensen te zien en ontmoeten.
De Sossusvlei stond op ons programma, een prachtige vallei met rode zandduinen. Helaas hebben andere motor- en quadrijders de boel weer verziekt voor de brave reizigers; omdat motorrijders illegaal over de zandduinen gingen crossen is het hele gebied nu verboden terrein voor motorfietsen. Uitleggen dat je AT van 300+ kg met een wegbandje achter echt nooit door zoveel zand komt heeft geen zin, jammer.
Al met al moesten we tijdens deze twee weken door Namibië wel toegeven dat we nog wel echt aan Afrika moesten wennen. Ondanks het feit dat de mensen over het algemeen heel vriendelijk waren, zeker in Botswana. De ‘vibe’, de sfeer, is gewoon zo anders dan wat wij in Europa gewend zijn. In de Amerika’s van noord tot zuid is deze vibe behoorlijk vergelijkbaar met Europa, maar dat is ook niet zo gek; het overgrote deel van de huidige bevolking daar is van oorsprong Europees. Op een klein percentage blanke immigranten in voornamelijk Zuid Afrika en Namibië na, is dat in Afrika niet zo, en dan wordt je ineens heel erg geconfronteerd met een enorm cultuurverschil; verschil in mentaliteit, manier van denken, motivatie om actie te ondernemen om te creëren wat je wilt. Deze enorm tegengestelde combinatie tussen de conservatieve westerse cultuur en denkwijze en de relaxte Afrikaanse cultuur en denkwijze resulteert helaas vaak in onbegrip en haat van beide kanten. De donkere bevolking ziet de gecreëerde welvaart van de indringers, de blanken, wat bij sommigen (!) resulteert in afgunst, bedelen en dergelijke. De blanke bevolking reageert daartegenover weer met onbegrip op de, in westerse ogen, lakse instelling van de donkere bevolking.
Het is enorm moeilijk om dit goed te omschrijven zonder mensen misschien voor het hoofd te stoten, omdat dit soort dingen wereldwijd gewoon heel gevoelig liggen. Dit is echter wat wij gezien en ervaren hebben hier, en hebben best even moeite gehad om dit onder ogen te zien. Je wilt nu eenmaal dat iedereen in vrede gelukkig met elkaar samenleeft, ongeacht ras, geloof, cultuur, instelling, e.d. De praktijk blijkt echter gewoon anders te zijn… Uiteindelijk crossten we naar de grens met Zuid Afrika en knapten we weer wat op; het is nu eenmaal niet anders hier en het continent heeft natuurlijk ook veel moois te bieden! Gravel, prachtige dieren, wat wil je nog meer?