08-08-2012

Swaziland, een piepklein landje in zuidelijk Afrika (ongeveer formaat Nederland!). Ze hebben de Zulu’s buiten de deur weten te houden, hielden de Nederlanders tegen en wisten een aanval van de Britten af te slaan. Ze hebben hun Koning nog, en zijn daar uiteraard erg trots op. De grens was een eitje, en meteen merk je een enorm verschil in de omgang met de donkere bevolking, heerlijk! Hier hangt die spanning niet in de lucht en maak je weer een gezellig praatje met, uhm, met iedereen eigenlijk!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij de grens ontmoetten we John, met z’n prachtige 4×4 Daf-truck waarmee hij al bijna 4 jaar op pad is. We besloten gezamenlijk te kamperen in het bos en dat beviel goed; we bleven zelfs nog een tweede nacht staan.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het land is erg mooi, maar ook erg arm. De aids-problematiek is duidelijk aanwezig; condooms zijn bijvoorbeeld gratis af te halen bij o.a. de grens. Inmiddels is ongeveer de helft van alle volwassenen daar HIV-positief, wat natuurlijk een complete ramp is. Gelukkig wordt dit probleem niet verzwegen, overal langs de weg vind je borden met informatie. Dat is in veel andere Afrikaanse landen helaas wel anders.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Voor ons werd Swaziland wel het ‘kortste’ land van de reis tot nu toe, na pakweg 200 km gingen we de grens met Mozambique over. Iedereen deed heel moeilijk over deze grens, met spookverhalen over acht uur wachttijd enzo… maar het werd onze snelste grensovergang ooit! Om de heren Jansen en Walhain te citeren: ‘Afrika, eitje!’.