Aquarium
21-08-2012
Tijdens de eerste kampeerplek langs de kust van Mozambique zagen we de bultruggen vanaf het strand langs de kust zwemmen. Echt super om een nieuw land zo te beginnen! Op de volgende stek bleek dat we konden snorkelen met walvishaaien. We hebben in het water gelegen met twee walvishaaien van ongeveer 7-8 meter lang, echt bizar om zo dicht bij zoiets groots onder water te zijn (en dan te bedenken dat deze dieren tot 20 meter lang kunnen worden). Maar het meest fantastische was nog wel dat we onderweg diverse bultruggen tot wel 10 meter voor de boot hebben gezien!
Een paar dagen later rijden we weer langs de kust een stukje naar het noorden, en Daan bedacht dat het eigenlijk oliedom is om zijn oude duikbrevet niet af te stoffen en hier te duiken op de koraalriffen (Daan heeft nooit buiten het koude Nederland gedoken… en zijn laatste duik was 11 jaar geleden!). De volgende dag een opfriscursus gedaan in een zwembad, en de dag erna twee duiken gemaakt op de koraalriffen voor Vilanculos. Daan helemaal blij, en het onvermijdelijke gebeurde: Mirjam was nu wel erg nieuwsgierig geworden naar de onderwaterwereld… en de volgende dag begon zij haar duikcursus. Inmiddels heeft ze haar brevet en hebben we samen 1 duik gemaakt; lang leve het reizen zonder planning!
De grensovergang naar Mozambique was niet iets waar we naar uitkeken; veel mensen waarschuwden ons voor een hele dag gedoe aan de grens. Het tegendeel bleek waar, in een half uur waren we erdoor. Geen idee of dit komt door ons Carnet de Passage (een voertuigdocument voor tijdelijke import) of omdat we inmiddels het spel wel weten te spelen. Zelfs Daan kan inmiddels een beetje ontspannen bij grensovergangen, iets wat voorheen toch altijd stress opleverde.
Mozambique is ook erg anders dan Zuid Afrika, en stikgezellig! De bevolking is allang blij dat de burgeroorlogen voorbij zijn, heeft moeite genoeg om van alle landmijnen af te komen (… dus niet wildkamperen hier!) en plukt vooral de dag met een lach. Ze zeuren heerlijk aan je hoofd als je ergens stil staat om allerlei ‘dingen’ te verkopen; geweldig!
De energie die we een beetje misten bij de mensen in Zuid Afrika is hier zeker terug en we genieten dan ook met volle teugen. Witte stranden met kokospalmen en koud bier helpen daar natuurlijk altijd bij .Bij de stranden van Xai-Xai konden we de camping niet bereiken vanwege overtollig zand en teveel bagage op de motoren en mochten we uiteindelijk kamperen bij een lodge… in de schuur; ideaal!
We stonden 50 meter van een prachtig strand wat nog niet verpest is door het toerisme, en we gingen heerlijk ontbijten in de duinen met een prachtig uitzicht. Plots kwam er een bultrug voorbij zwemmen en we zagen enorme spetters aan de horizon; het bleek de perfecte tijd te zijn om walvissen te zien langs deze kust! En ja, dat is tijdens deze hele reis DE EERSTE keer dat we ergens in het juiste seizoen zijn .
De (blanke Zuid Afrikaanse) eigenaresse van de lodge vertelt ons dat ze HIV-Positief is en dat geeft weer nieuwe inzichten. Ook onder de witte bevolking komt ook veel HIV voor (in vergelijk met Europa), maar daar wordt over het algemeen niet over gepraat. Bizar hoe deze ziekte een heel continent in z’n greep lijkt te hebben.
Na Xai-Xai rijden we naar Tofo, een snorkelparadijs waar je met enorme walvishaaien kunt snorkelen/zwemmen. De helmcamera gaat natuurlijk weer mee onder water, en we troffen twee walvishaaien en die zijn echt groot, al waren dit nog onvolgroeide van ongeveer 7-8 meter lang. Echt prachtige dieren om zo dichtbij te bewonderen, al is het toerisme hier wat te ver ontwikkelt en lig je dus met 5 boten rondom zo’n dier en zo’n 50+ mensen rond zo’n dier te spetteren… Hoe kun je verantwoord toerist spelen?
Na Tofo rijden we verder naar het noorden en begint het hele duikverhaal; de foto’s spreken voor zich denk ik. Het is gewoon prachtig, en nu we beiden gecertificeerd zijn kunnen we in Tanzania en Egypte ook nog gaan duiken! Het dorpje zelf was ook echt wel ontspannen; niet enorm toeristisch en dus zie je het normale dagelijkse leven van de bevolking; indrukwekkend hoe hard het vissersleven hier kan zijn, en hoe verrot een bootje kan zijn…
Groot respect voor de vrouwen hier, die statig over het strand paraderen met 25 kilo vis (of cement, of water, of een heuse BBQ) op hun hoofd en een baby aan hun borst.
Na een weekje in Vilanculos besluiten we naar het noorden te crossen om Malawi in te gaan. Om veel kilometers te kunnen maken, stellen we een camping als doel ergens halverwege de route, maar die bleek niet meer te bestaan. Omdat het al laat was besloten we naar een schooltje te rijden, waar we de docenten ontmoetten en het was absoluut geen probleem als we bij hun dorpje bleven slapen; we mochten de tent achter de school opzetten.
Helemaal geweldig, we hebben goede koffie voor ze gezet en een gezellig praatje gemaakt. ’s Ochtends stonden alle kindjes vanachter de school naar ons te gluren; waarschijnlijk hebben ze niet vaak twee bleekscheten met motorfietsen en een tent achter hun schooltje zien staan. Vervolgens moesten de kindjes keurig het schoolplein vegen.
Het gebied is bezaaid met prachtige Boababs, en de vruchten van deze boom zijn dan ook overal te koop.
De mensen maken de reis, en met de mensen in Mozambique kun je gewoon lachen. We verbraken ons record van ‘aantal toeschouwers rondom de motor’ ruimschoots.
Ook kwamen we een kerel tegen met een varkentje achterop de fiets, levend en wel… Toen we een foto maakten vond hij dat maar raar, dacht dat we misschien zijn varkentje wilden kopen en bood aan hem achterop de reservebanden op de motor te knopen!