Give me…
04-09-2012
“Give me the money!” …of banana, of sweetie. Welkom in Afrika! Niet alleen in Malawi, maar ook in andere Afrikaanse landen is dit hoe je vaak door de kinderen met een uitgestoken handje verwelkomd wordt, voornamelijk in gebieden waar ze bekend zijn met toeristen. Meestal negeren we dit en zwaaien we een vrolijk hallo terug wat meestal prima werkt. Eén keer was Daan op zoek naar een kleermaker, en als reactie op het ‘give me the money’ van de kinderen, vraagt hij aan ze waar hij de kleermaker kan vinden. Het antwoord was: “Give me t-shirt!”. En niet alleen de kinderen willen altijd graag gratis iets van de Mzungu (rijke blanke) krijgen. Ook een dronken kerel die midden op de dag te midden van z’n kinderen, neefjes en nichtjes vrolijk uit een plastic zakje pure rum staan te drinken, kan ineens een heel zielig gezicht opzetten en om geld vragen. Onze reactie hierop was: “Ah, zodat je meer rum kunt drinken?!” Waarop de man, helemaal blij dat hij zo goed begrepen werd, uitriep: “Yes!”. Best grappig op zo’n moment, maar vooral eigenlijk heel sneu natuurlijk. Misschien een resultaat van ontwikkelingshulp, zeker ook een gevolg van toeristen die toch van alles geven!
Malawi, we crossten het land in na een lange rijdag (660 km én een grensovergang op 1 dag, en we hebben het hier niet bepaald over mooie strakke snelwegen…). De grensovergang was goed te doen, al beweerden de ‘helpers’ dat het toch echt een absoluut drama zou zijn om het papierwerk af te handelen. Daan beweerde toch echt dat hij het spelletje inmiddels wel kent; en na een sneer te geven dat we in het afgelopen anderhalf jaar 25 grensovergangen hebben gedaan, waaronder Centraal Amerika, lieten de helpers ons eindelijk met rust. 50 Minuten later reden we Malawi in!
De rit was pittig; we hoopten een camping aan het meer te bereiken simpelweg omdat er daarvoor geen enkele camping is, en moesten het laatste uur in het donker rijden. We kochten van ons laatste lokale geld de benodigde liters brandstof om de bestemming te bereiken, en schrokken van een listig stuk offroad naar de camping. In de ochtend zagen we eindelijk het meer, prachtig! (en de zonsopgang is ook niet slecht toch? )
De gehele dag werkten we aan de motoren en werden de compleet kale achterbanden eindelijk vervangen. Ook viste Daan nog dode vleermuisjes uit de radiator; rijden in het donker is inderdaad niet verstandig!
Met het verse duikbrevet van Mirjam moest er natuurlijk een duik gemaakt worden in het prachtige Lake Malawi. Daar is weinig te zien, maar het zit barstensvol met Cicliden; vissen die we ook in ons aquarium hadden. Geweldig om die in de natuur te zien, en ook het gedrag te herkennen; wie cicliden in zijn bak heeft weet dat het agressieve donders zijn!
Het dorpje Chembe is toeristisch maar ook wel puur; je kunt er schattige en oprechte restaurantjes vinden met heerlijk eten voor weinig geld. En in zo’n restaurantje ontmoetten we Gerrit. Gerrit is een gepensioneerde wijnhandelaar die zo nu en dan nog partijen wijn verkoopt onder de slogan ‘drinken voor Afrika’ en daarmee zijn ‘Stichting Tipezananso’ weet te bekostigen; hij komt al een jaar of zeven in dit dorp en heeft inmiddels een heuse speeltuin en 'bioscoop' gebouwd voor de kinderen in het dorp.
We bezochten zijn speeltuin en waren erg onder de indruk van de toegevoegde waarde van zoiets simpels. Kinderen hebben hier gewoon niets of heel weinig, en leren heel veel simpele dingen niet die voor ons heel normaal zijn. Bedenk dat een 10-jarige hier een puzzel van vijf stukjes niet in elkaar kan zetten omdat ze dat nooit geleerd hebben; ook na uitleg blijkt dit enorm moeilijk! De speeltuin biedt een mooi platform voor kinderen om ‘kind te zijn’ en ze leren samen werken, spelen, dingen bouwen, in de rij staan, handjes wassen na het plassen, etc.
We wilden graag helpen, en uiteindelijk ging er een lampje branden: een mooie promo-film maken voor op Youtube! Dit zodat Gerrit de zijn vrienden, kennissen en andere geïnteresseerden in Nederland kan laten zien wat hij nu allemaal doet in Chembe. Gerrit was enthousiast, en we contacteerden een medereiziger die we in Chili en Mozambique hebben ontmoet: Edward uit Londen. Edward stond de volgende ochtend op de stoep, en een dag later scharrelde we met alle camera’s door het dorp en de speeltuin om de film te gaan maken.
Dit was natuurlijk geweldig om te doen; omdat er lokale mensen in de speeltuin werken gingen overal deuren open en kregen we een prachtige kijk in het echte leven hier in Chembe village. Een prachtige kans voor ons, en voor Gerrit en zijn stichting. Verder hoeven we er niet veel over te zeggen; de film spreekt voor zich!
Na Chembe reisden we verder met Edward op z’n dikke BMW 1200GSA, en zochten we flink wat offroad en zand ellende op; iets wat Edward normaal vermijd omdat hij meestal alleen reist en dat zware aambeeld niet alleen op kan tillen als die omgaat! J We reisden naar een prachtig park waar je aan een meertje kampeert…. met daarin 500 nijlpaarden en flink wat olifanten eromheen. ’s Nachts komen de olifanten bijna altijd even bij de camping neuzen (ja, rond de tent lopen!) maar helaas hadden ze deze nacht andere plannen; we zagen ze enkel in de verte scharrelen. De nijlpaarden kwamen wel uit het meer na zonsondergang en liepen lekker rond te scharrelen op pakweg 50 meter van de tent. Prachtig om zo dicht bij al deze wonderlijke dieren te zijn, ookal moet je natuurlijk wel je verstand blijven gebruiken! Echt mooie foto’s van de dieren hebben we niet omdat ze ’s nachts pas dichtbij kwamen.
Na dit park crossten we naar Livingstonia, een missie-dorpje in de bergen. Heel brits, redelijk verlaten maar ook wel schattig.
Vlakbij Livingstonia vonden we ‘Mushroom Farm Campsite’, een camping met werkelijk het meest prachtige uitzicht; vanaf het kampeerplekje keek je meer dan 500 meter naar beneden naar Lake Malawi. We bezochten nog een mooie waterval in de buurt maar vertrokken al weer snel. Na een geweldige rit naar beneden (die 500 meter dus…) kwamen we weer bij het meer waar we nog twee nachtjes in Karonga bleven om te relaxen en wat klusjes te doen. En nu op naar Tanzania!
Malawi is toch wel echt prachtig; de mensen zijn erg vriendelijk en zwaaien en lachen veel. Het is een trots volkje en je hebt er veel interactie; de perfecte bodem voor leuk reizen! Na Mozambique, waar we het echt super naar ons zin hebben gehad, was Malawi een mooi vervolg.
Zeker de maan 's nachts boven Lake Malawi, uitzicht vanaf de camping…. prachtig toch?