23-10-2012

Je loopt langs een toilet en iemand spreekt je aan. Kom naar het toilet! Je zegt nee, maar hij dringt aan. ‘Special price for you…. only today!’. Meneer wordt boos dat je niet naar z’n toilet komt; alsof je hem diep beledigd. Hij loopt achter je aan om je alsnog te overtuigen dat je op z’n minst even moet komen piesen… want dan vangt (lees: eist) hij 5 Egyptische pond van je.  Hij blijft doorzeuren totdat je pakweg 50 meter van het toilethokje verwijderd bent om vervolgens netig te vertrekken. Welkom in Egypte :-S. Het land heeft eigenlijk alleen het tourisme als grote inkomstenbron voor de inwoners, en sinds het begin van de crisis en sinds de revolutie komen er heel weinig toeristen. De Egyptenaren zijn al niet de meest gereserveerde mensen…maar gooien nu echt alles op alles om een paar euro uit je te wringen. En gaat dat niet vrijwillig dan zijn ze ook zeker niet te beroerd om de boel te belazeren. Ja, de historie is prachtig en de piramiden zijn indrukwekkend. Qua mensen staat dit land toch echt helemaal onderaan de lijst voor ons; druk, opdringerig en schaamteloos!

Aswan, we kwamen aan na een interessante boottocht en haalden vrij snel de motoren van de boot; net als het laden was ook dit weer een hele klus!

PA141436-1

We werden opgewacht door een fixer; een handige vogel die onze voertuigen door de douane moet gaan krijgen wat hier simpelweg alleen mogelijk is door het betalen van veel smeergeld. (Ter info, tijdens deze hele reis hebben we 1 maal 1 USD betaald in Guatemala… verder nooit!) Een andere fixer verscheen ook op het toneel en was boos dat hij z’n handel misliep omdat we met meneer nummer 1 in zee gingen. Meneer nummer 2 werd vervolgens boos op ons dat we dat deden… De douanier gebruikte Daan z’n paspoort mooi even om tax-free twee sloffen sigaretten te kopen maar een bedankje kan er heus niet af. Het grappige was wel dat de beste man blijkbaar te ijdel was om zijn leesbril op te zetten, wat resulteerde in dat hij met zijn neus op onze Carnet de Passage zat om hem in te kunnen vullen. Hierna hebben we hem omgedoopt tot ‘de carnet-sniffer’ :-D .

PA141437-3

Na drie dagen kwam de boot aan met de motoren, en binnen één dag konden we legaal de weg op na alle waanzin van smeergeld en Egyptische nummerplaten. Natuurlijk moest de kapitein ook nog ‘een fooitje’, alsook zijn acht bemanningsleden waarvan er drie hebben geholpen met het afladen van de motoren.

In de stad ging het ook meteen mis; we moesten de motoren voltanken en dat kostte 64 pond (pakweg 10 USD). Ondanks dat Daan zelf tankte, eiste de pompbediende een fooi… van 36 pond, da’s 6USD. Een opgeleide fysiotherapeut moet daar drie dagen voor werken in dit land. Daan weigerde dit uiteraard en kreeg uiteindelijk al z’n wisselgeld, irritant is het wel. Ook de mensen in de winkeltjes op straat zeurden constant aan onze kop om hun stoffige troep aan ons te slijten, en rommelen constant met wisselgeld of waardeloos oud papiergeld. Het is best sneu om te zien; de mensen worstelen heus om hun hoofd boven water te houden maar door de opdringerigheid, vaak belachelijk hoge toeristenprijzen en oneerlijkheid mopperen alle overlanders over Egypte. Misschien dat een paar procent vrijwillig door dit land rijdt, maar bijna iedereen zou het vermijden als er een goede route om Egypte heen zou zijn. Het enige alternatief nu is via Saudi Arabië, maar daar mag Mirjam niet motorrijden als vrouw.

In de paar dagen dat we in Aswan op de motoren hebben we het Nubia museum bezocht. Dit was echt wel interessant om te zien. Lake Nassar is ontstaan in de jaren ’70 door de bouw van een dam. Voor die tijd was dit een rijk bewoond gebied door de Nubia, zoals deze Egyptische bevolkingsgroep genoemd wordt. Vele tempels zijn hierbij onder water gekomen. De westerste wereld heeft ook een aantal dingen gered; het beroemde Abu Simbel is bijvoorbeeld verplaatst waardoor dit nu aan de rand van het meer staat, en heel veel dingen zijn terecht gekomen in het Nubia museum.

PA141436-6

Toen we eenmaal alle voertuigen door de douane hadden, reden we weer samen op met Pieter en Charlotte, onze vrienden uit Zuid Afrika met de Toyota. Eenmaal in Luxor vonden we een kampeerplekje en bezochten we een oude tempel. Dat is toch wel de magische kant van Egypte; redelijke entreeprijzen en werkelijk prachtige tempels en ruïnes. Ook het zien van de begraafplaats was toch wel heel apart, met al de Arabische teksten op de graven.

PA161472

We lieten ons ompraten om met paard en wagen door de stad te gaan en spraken heel duidelijk een prijs af. Het was een leuke rit, midden over de lokale markt en hij wist ook nog wel e.e.a. te vertellen. Uiteindelijk liep het weer Egyptisch af; gezeik over geld, geen wisselgeld krijgen en later ontdekte Pieter dat hij waardeloos oud papiergeld terug had gekregen.

PA161486-2

Omdat er een dieseltekort is in dit land en je niet echt op de hulp van locals hoeft te rekenen besloten we de Black and White desert over te slaan en via de kust naar Cairo te rijden. Een saaie route maar gelukkig veilig en niet bloedheet. Cairo in was andere koek; wat een gekte in het verkeer!

PA161544-2

We zijn echt nog nooit zo bang geweest in het verkeer; het is echt een ongeorganiseerde bende en mensen duwen je gewoon van de weg. Gelukkig vonden we opnieuw een leuke camping in het zuiden van de stad en vanaf het dakterras van het woonhuis zagen we dan eindelijk de piramiden van Gizeh. We hebben zelfs overwogen die over te slaan omdat we dit land écht beu waren… maar bij het zien van die wonderen krijg je toch echt tranen in je ogen; prachtig! We besloten dan ook om de volgende dag de toerist uit te gaan hangen; op ’n kameel de woestijn in naar alle uitzichtpunten, de piramiden zelf en natuurlijk de sfinx. Echt een prachtige ervaring, en door het gebrek aan toeristen was het verrassend rustig.

PA181648 PA181714-2

Een paar dagen later gingen we door naar Port Said, vanaf waar we een ferry pakten naar Turkije. Hier hadden we ons al een tijdje op verheugd; weg uit Afrika! Tijdens de rit van Cairo naar Port Said waren de stresslevels weer aardig hoog. Drie uur later waren we gelukkig zonder ongelukken in Port Said aangekomen, echt een opluchting, want dit verkeer is het engste en gevaarlijkste van wat we tot nu toe hebben meegemaakt! We reden meteen de haven in om de motoren uit te voeren; met een beetje mazzel zouden we de volgende dag al op de boot naar Turkije kunnen. Helaas bleek dit niet door te gaan en moesten ook op dag twee hebben we een hele dag bij de douane rondgehangen om de papieren gestempeld te krijgen. Veel smeergeld wisselde van broekzak, maar het mocht niet baten. Eén of andere besnorde kerel moest zonodig heel de paklijst van Pieter en Charlotte doornemen, tot het aantal handdoeken aan toe. Uiteindelijk bleven de benodigde stempels alsnog uit maar ook bleek de boot nog meer vertraagd… terug naar het hotel!

Dag drie begon meteen weer met tegenslag; er bleek ’s nachts een vissersbootje gezonken te zijn in de monding van de haven en de boot vertraagde opnieuw. Uiteraard moesten we opnieuw bij de douane verschijnen om wat krabbels te zetten en in de houding te staan. Er moest her en der weer betaald worden… en uiteindelijk gingen er stempels in de Carnets (dat zijn de paspoorten voor de motoren… die een waarde van 48.000 Euro vertegenwoordigen; als we de motoren niet uitvoeren moeten we dat bedrag aan Egypte overmaken!). Daan checkte uiteraard alles netjes, en wederom hebben ze een truc verzonnen: ze stempelen de papieren op de achterkant i.p.v. aan de voorkant, waardoor het achteraf verdomd lastig is om aan te tonen dat je netjes het land verlaten hebt. We protesteerden waarna er een eis van 80 USD op tafel kwam om de papiertjes aan de juiste kant te stempelen. Wij weigerden, maakten een hoop stampij… en vertrokken. Na wat overleg met de Duitse instantie (ADAC) die de Carnets voor ons regelde, werd duidelijk dat er omwegen voor ons zijn mochten we deze stempels missen; gelukkig maar. De kerel van ADAC in Duitsland (Mischa, voor de kenners) vertelde ons ook dat hij ‘niemand meer kan aanraden naar Egypte te gaan’, iets wat wij alleen maar volmondig kunnen beamen! Na weer bijna een hele dag (dag vier) hebben zitten wachten in het kantoor van de shipping agent, kwam de ferry eindelijk de haven binnen.

PA221743
 

Nadat we nog even 50 USD aan parkeergeld bij de haven moesten aftikken (uiteraard ging ook die prijs omhoog omdat de prijs opeens ‘per dag’ en niet ‘per nacht’ was, maar Daan weigerde te betalen en kwam ermee weg), moesten we ook nog onze Carnets laten stempelen. De douane heeft dit gerekt tot vijf minuten voordat we de ferry moesten in een poging nog wat smeergeld te vangen. Het hele spektakel eindigde met Daan op de motor in z’n korte broek en z’n slippers, met de fixer achterop door de achterlijke haven om de laatste geëiste stempels te krijgen. Uiteindelijk konden we dan toch de ferry op; wat een opluchting na vier lange, frustrerende dagen. Nu eindelijk weg uit Egypte!

PA231746

In de rest van de wereld betaalden we 1 USD smeergeld. Om Egypte in en uit te gaan betaalden we 370 USD zonder facturen… :-( . We verloren 350 USD aan (-inmiddels-) waardeloze visa voor Libië, omdat Egypte zo aardig is om opeens de grens daar naartoe dicht te gooien voor buitenlandse paspoorten. Voeg daaraan toe dat we 920 Euro hebben moeten uitgeven om het land in en uit te gaan met veerboten en wellicht begrijp je onze frustratie een beetje…

Egypte… het land van de prachtige oudheden maar werkelijk compleet verziekt door corruptie, moeilijke ondoorzichtige regels en constant gezeur aan je kop. Wij zullen in elk geval nooit meer terugkomen.