Far Away From Flakkee

28-11-2012

Gas erop; korter en beter kunnen we ‘het laatste stukkie’ niet samenvatten. Na Istanbul stond er nog weinig op het programma behalve simpelweg doorrijden. Ons grootste gevaar zou het weer zijn; november kan al een flink pak sneeuw veroorzaken en had dat ook onlangs gedaan in Duitsland. We maakten een route door Bulgarije en Servië, vervolgens naar Budapest in Hongarije en daarna via Oostenrijk naar Duitsland. Een redelijk optimale route die vaak langs de Donau loopt en dus door de dalen; gunstiger qua temperatuur dus.

Bulgarije is onderdeel van de EU en dus was de grens gemakkelijk, de wegen waren prima en gelukkig was het niet te koud. We werden bij een pompstation opgewacht door Dimo, een gastvrije motorrijder die ons in zijn huis in Sofia had uitgenodigd om daar een nacht te blijven slapen tijdens onze doorreis. Zijn vrouw en kinderen waren al even gastvrij en uiteindelijk aten we heerlijk en babbelden we tot in de late uurtjes.

Erg jammer eigenlijk om de reis in een soort haast af te sluiten; het zou heel leuk geweest zijn om er wat langer rond te hangen en wat meer van Bulgarije te zien. Helaas, we hadden familie en vrienden in Nederland beloofd op een bepaalde dag aan te komen en moesten nog 2400 km rijden naar Flakkee.

In de ochtend reed Dimo ons naar de grens met Servië, en mede dankzij het mooie weer konden we echt genieten van de prachtige landschappen. Servië was ‘gemakkelijk’; goede wegen, tolwegen met creditcards betalen en al snel waren we in Hongarije. We waren echt verbaasd over de prachtige bergwegen met geweldige tunnels en uitzichten; een aanrader om eens met de motor naartoe te gaan. Deze laatste échte grensovergang bracht ons dan eindelijk binnen de grenzeloze EU.

 We stonden in een erg lange rij auto’s te wachten en prompt kwam een grensbewaker op Daan afgerend, al schreeuwend dat de camera uit moest. Daan reageerde verontwaardigd dat de (helm-)camera helemaal niet aanstaat. De boze meneer bleef toch echt schreeuwen dat hij uit moest, waarna Daan maar vroeg of hij kon zien of hij überhaupt aanstond. Hij droop af en we verbaasden ons toch wel een beetje over dit welkom; bij geen enkele grens hebben we een dergelijke reactie gehad en bijna altijd stond de helpcamera gewoon op de helm. Ach, geef een domme pipo een uniform en raar macho-gedrag komt boven blijkbaar, ook in Europa. .

Hongarije was voor ons bekend terrein, en eenmaal bij Boedapest werd het een thuiswedstrijd; ‘hier hebben we al eens gereden’ was de uitspraak die voor het eerst viel tijdens bijna 20 maanden op de motor! We doken een hotel in langs de kant van de weg omdat het zou gaan vriezen ’s nachts en Mirjam het onzin vond om in de tent tussen de truckers te slapen. Ze had gelijk uiteraard, want ook de volgende dag stonden er weer veel kilometers op het programma! Oostenrijk knalden we snel door en eenmaal in Duitsland moest er even getest worden wat de afgetuigde brommers nog konden presteren op de wereldberoemde Autobahn. 166 km per uur op een vlak stuk met alle bagage haalden we beiden en er ‘zat nog wel iets meer in’, niet slecht voor de oude beestjes!

Vlak onder Nurnberg waren we opnieuw uitgenodigd een nachtje te slapen bij ex-reizigers en ook hier werden we weer volop verwend. Het weer was gelukkig perfect; een week eerder was er 30cm sneeuw gevallen in hun tuin en dat was voor ons een groot probleem geweest.

Omdat we niet wilden riskeren te laat in Nederland aan te komen terwijl beide families met de Kleenexjes klaar stonden, reden we door naar het altijd mooie pittoreske Düsseldorf om Florian en Beate op te zoeken; onze vrienden waarmee we in Bolivia in de modder hebben gespeeld en die we ook in Zuid Afrika weer tegenkwamen.

Natuurlijk was het weer stikgezellig en werden wederzijds foto’s bewonderd. In de ochtend rende Daan nog even snel de stad door om een fles Champagne te scoren, waarna we toch echt aan de laatste 240 km van de reis begonnen. Nederland in was weer ‘als vanouds’; inhalende vrachtwagens, snelheidscontroles en een paar kilometer heus file rijden dwong ons te wennen aan de Nederlandse drukte.

Halverwege Flakkee trokken we eindelijk de regenpakken uit, reden nog even heerlijk binnendoor om de ademhaling en hartslag wat naar beneden te brengen. Eenmaal in de straat bij Daan z’n zus rende iedereen de straat op, werden Mirjam en de motoren zeiknat gespoten met champagne, liep iedereen te janken en gingen we maar snel aan de Hollandse erwternsoep en bier en wijn om het te vieren.

- 31 landen

- 20 maanden (bijna dan…)

- 5 continenten

- 74.300 km totaal over land gereisd met de motoren

- 11 lekke banden

- 0 berovingen, geen grote crashes

- 0 dagen vertraging door technische malaise (hulde aan onszelf en Honda!)

- 181.000 km op de motor van Mirjam

- 155.000 km op de motor van Daan

- … een olieverbruik van 1 liter per 2500 km per motor

- 127 GB aan films en foto’s

- … 11.000 foto’s waarvan pakweg 5000 ‘geselecteerd’ voor jullie

- 580 MB aan webcontent op deze site

- … meer dan twintig duizend bezoeken aan de site geregistreerd!

- 181 pagina’s aan uitgeprinte website updates voor Mirjam d’r oma van 89 jaartjes oud; onze trouwste volgster!

Einde reis. Shit! En nu?

We hebben ons verbaasd over de bezoekersaantallen op de website. Op topdagen kwamen er 120 mensen kijken per dag, op rustige dagen middelen we rond de 40. Dit resulteerde in geweldig leuke reacties van trouwe volgers waar we altijd blij van werden (en worden!), maar ook in e-mails van vreemden uit alle hoeken van de wereld. Er ligt nog een berg werk om de filmpjes af te maken van de laatste landen (Daan moet vanaf Tanzania nog alles maken :-S) en er ligt een wild plan om een heuse DVD te maken van het hele project. Als iemand ons wil helpen met de achtergrondmuziek…. geef even een berichtje! (copright free uiteraard)

Bedankt aan iedereen die ons volgde en ons motiveerde. Ook bedankt aan iedereen die de site eigenlijk maar amper gelezen heeft en enkel plaatjes keek; dan hebben wij tenminste nog iets te vertellen na terugkomst!

Wat nu? We hebben plannen gehad om meteen door te gaan naar Rusland, maar de motoren hebben echt even wat liefde nodig en onze hoofden zitten simpelweg vol. Na 20 maanden prachtige ervaringen moet alles een plekje krijgen; je waardeert zaken na 19 maanden gewoon minder dan na 2 maanden en dus vinden wij het ‘zonde om door te gaan’. Even een thuisbasis zoeken, het spaarvarken weer een beetje aftoppen maar toch verder op avontuur: Canada! Zoals het er nu naar uit ziet gaan we voor ’n paar jaar naar Canada om te wonen, te werken en te genieten van de prachtige natuur daar (hopelijk ook weer met de motor in de maanden dat het weer het toelaat). Daarna… we zullen  wel zien waar FAFF mee op de proppen komt!

Mocht je je net zo verbaast hebben over de gastvrijheid van mensen wereldwijd, troost je: wij hadden dat ook nooit gedacht. ‘De mensen maken de reis’ is een waarheid als een koe; zonder de ervaringen bij mensen thuis had onze reis heel anders geweest en we hadden het ook zeker niet willen missen. We hebben een aantal vrienden voor ’t leven gemaakt en moeten nog heel wat in vliegtuigen gaan zitten om mensen weer op te zoeken. 

Kortom: als je er ook van genoten hebt en het prachtig vond om die gastvrijheid te zien via Far Away From Flakkee: denk daar eens over na als je een reiziger ziet!