Wij zijn natuurlijk wel heel positief over het maken van een wereldreis, maar er zijn ook mensen die hier anders over denken! Zie hiervoor het volgende artikel. Tja, dat is ook een manier om ernaar te kijken natuurlijk :-) .

Wees wijs, ga niet op wereldreis

 Wie denkt dat een zogenaamde wereldreis een aanvulling is op het curriculum vitae, heeft het mis. Het is een reden om iemand niet uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek.

Begin 20, net klaar met studie of opleiding? Begin 30, eerste dip in de carrière? Op wereldreis! Appartement in onderhuur, de kat naar schoonmama, en gedurende zes, acht, tien, twaalf of veertien maanden maken Lotje en Cees, Sophie en Stefan, Anouk en Peter, Ties en Tessa, Carel en Sabine en honderden andere stellen ‘de reis van hun leven’.

Je krijgt tegenwoordig bijna geen cv meer binnen, of de sollicitant heeft zo’n wereldreis gemaakt. Met alle ervaringen geboekstaafd op een website. Want kiekjes van zonsondergangen en vreemdgemutste bergvolkeren mogen het ‘thuisfront’ natuurlijk niet worden onthouden.

Burgerlijk
Wat valt op aan de doorsnee wereldreizigers? Eén: hun bestemmingen zijn zo weinig origineel. Twee: ze zijn zo burgerlijk. Drie: ze maken zo verdomd weinig mee.

Eerst het gebrek aan originaliteit. Een wereldreis voert in zeker driekwart van de gevallen naar Azië, dan naar Australië en vervolgens naar Zuid-Amerika. De reis ziet er dan zo uit: Tibet, Nepal, Birma, Laos, Vietnam, Cambodja, Thailand, Indonesië, Australië, Paaseiland, Argentinië, Brazilië, Bolivia, Peru, Mexico, Guatemala.

Allemaal met dezelfde gids in de hand (de onvermijdelijke Lonely Planet of The Rough Guide) lopen de berugzakte globetrotters in elkaars voetspoor. Wat zij zien als een unieke ervaring, is een optocht van achter elkaar geplakte clichés.

Iedere zich dom houdende Aziatische hoteleigenaar lacht zich een kriek als hij wéér een rugzakstel te veel heeft laten betalen voor een muskieten-geïnfecteerde klamme kamer, terwijl dat stel zich intussen verkneukelt in de veronderstelling dat ze liefst een halve dollar van de prijs hebben gepraat.

Budget
Want de grootste uitdaging voor een Nederlandse wereldreiziger is - naast het onvermijdelijke ‘ontdekken van vreemde culturen’ -overleven op een tevoren vastgesteld budget, dat kan variëren van 10 tot 40 dollar per dag (voor noodgevallen hebben we natuurlijk wel een creditcard in de achterzak).

Dan de burgerlijkheid. De gemiddelde wereldreiziger gaat niet in z’n eentje. Nee, het is spruitjesgeur troef. Het zijn vooral samenwonende stelletjes die de wijde wereld ingaan. Eerst wordt op de Ikea-bank de reis uitentreuren gepland.Met paklijsten, kaarten en de onvermijdelijke gidsen wordt de reis volledig uitgestippeld. Uiteraard wordt van die voorbereidingen verslag gedaan op internet, met als hoogtepunt van voorpret de prikken tegen enge ziekten. ‘Nog twee maanden. Het aftellen is begonnen.’ En: ‘Benieuwd hoe onze relatie zich houdt als we 24 uur per dag samen zijn.’

Ook tijdens de wereldreis is het niet gedaan met de burgelijkheid. De relaties lopen maar zelden op de klippen. Sterker, met een beetje geluk vraagt hij haar op de Annapurna of in Angkor Vat ten huwelijk. Na de reis van je leven, de dag van je leven. Of er is bij thuiskomst een nieuw wereldburgertje op komst!

Tsunami
Tijdens een wereldreis beleef je toch een boel? Ja, als je toevallig op tweede kerstdag 2004 op de verkeerde plek was en de tsunami overleefde. Maar verder? Een gestolen digitale camera misschien (‘En ze waren nog zo vriendelijk in Laos’), of een verloren portemonnee, waardoor het reisbudget met 30 dollarcent per dag omlaag gaat.

Andere avontuurlijke ontberingen? Muggen en buikkrampen, ja. Maar verder? Een citaat van een willekeurige wereldreiswebsite spreekt boekdelen: ‘Elk land laat tijdens zo’n reis zijn eigen indrukken achter. Wat je op zo’n wereldreis wel leert, is geduldig te wachten. Tien uur wachten op een trein is niets bijzonders, daar moet je je niet druk om maken. Vreemd eigenlijk, want in Nederland word je al gek als je trein een halfuur vertraging heeft.’

Golfhandicap
Wie nog mocht denken dat een wereldreis een mooie aanvulling is op het curriculum vitae, heeft het mis. Het is inmiddels een reden om iemand niet uit te nodigen voor een gesprek.

Ga liever een jaartje extra studeren in het buitenland, leer een instrument bespelen, haal je golfhandicap, ga vrijwilligerswerk doen in een Nederlands verpleegtehuis, knap een roestende Facel Vega op. Of zoek een baan bij een bedrijf dat je misschien eens uitzendt naar een ver buitenland. Want een aaneengesloten periode in een vreemd land is wél een verrijking van het leven.

Maar vermijd die wereldreis. Want wereldreis of woonerf: zo groot is het verschil niet.

(bron: René van Rijckevorsel, donderdag 28 juli 2005)