21-9-2009 De hele reis, en de eerste dag in Marokko!
Reisdag 1: Met een klein hummelig Peugeotje en een zware trailer naar Algeciras rijden is een reis op zich! Eigenlijk trok de Peugeot het prima, we hoefden eigenlijk nooit lager dan z’n derde versnelling (alleen in Andalusie een paar keer naar 2) en de snelheid bleef eigenlijk altijd boven de 80 km/uur.
Na 8 uur rijden kwamen we aan in Frankrijk, La Tuilerie. Uiteraard had Antje het niet kunnen laten een avondmaal klaar te zetten, samen met een fles wijn J. Nadat we hier goed van hebben genoten hebben we nog even snel de Aube begroet en toen zijn we snel gaan slapen. 7:01 uur reden we weer weg.
P1030085

Reisdag 2: Verstand op nul, en om de beurt uren draaien. Op de peage in Frankrijk hebben we een lekker tempo aan kunnen en mogen houden, in Spanje ging dat door de hoogteverschillen soms wat lastiger. Al met al bereikten we een of andere Costa del “wakiwaki” (afrit 39 langs de peage, voor hen die het op willen zoeken). Tijdens de rit van 12 uur alleen gegeten in de auto, en gestopt om te wisselen, te tanken of om sanitaire redenen. De Peugeot draait zo’n 500 km op een tank, en verbruikt rond de 1 op 10.7. Maar ach, voor de Peugeot is het ook vakantie: alles op het gemakje en veel drinken! ;-)
P1030096

Op de camping zijn we even naar de Middelandse zee gelopen, maar vanwege de schemering en totale afwezigheid van andere campinggasten hebben we maar geen duik genomen. Voor ’t avondeten hebben we even snel een soepje opgewarmd en zijn daarna snel in bed gedoken; we waren doodop!

Reisdag 3: Bij het vertrek om 6:57 uur dachten we slechts 9 uurtjes ofzo te moeten rijden; dit werden er wederom 11 helaas! We dachten net zo snel te kunnen als in Frankrijk, maar in Spanje was het wat meer pieken en dalen. Ook het zoeken naar een camping kostte iets van 3 kwartier (rijd je 15 km langs een kustweg zonder ook maar een enkele camping; stop je enigszins ongerust om te gaan vragen of er uberhaupt campings zijn langs die leuke Costa’s: blijkt er na 1 km eentje aan de weg te liggen :-S).

Het was een prima camping voor een nachtje (neem vanaf Malaga de A7 richting Algeciras, na km “162″ aan de N-340 aan de rechterkant zie je een roze gebouw met enorme letters CAMPING, ’t hele spul heet “”Camping Parque Tropical”). De auto met trailer hebben we hier achter kunnen laten achter slot en grendel voor 5 euro per nacht.
We hoeven vast niet uit te leggen dat we niet wild zijn gaan feesten daar; we vielen vrij vroeg als een blok in slaap (na wederom een bak opgewarmde soep J). Wat heel leuk was: bananenbomen rond je tent, en cactussen waar je niet overheen kunt kijken. Dat spul zie je in Zuid-Spanje overal, maar het is toch maf om van dichtbij allemaal te zien.
P1030112

Reisdag 4: Vertrekken richting Marokko!
P1030116
Na nog 50 km richting Algeciras te hebben gereden, een veerbootticket te hebben gekocht onderweg (heel bizar, 300/400 km voor Algeciras zie je al tentjes die tickets verkopen langs de weg) en een rondje haven lekker de boot op gereden. We zijn gewend dat je naar Engeland keurig richting je boot wordt gestuurd; hier gaat dat iets anders. Ze controleren je ticket, en wijzen naar een stuk haven en noemen de naam van een boot. Succes met zoeken dus! Eenmaal bij de boot aangekomen controleren ze je tickets nog eens en dan cross je naar binnen. Even vastsnoeren en lekker een kop koffie halen. De GPS hebben we maar aangezet om ook dit deel van de reis al op te slaan als track. Ter info: zo’n draagvleugelboot haalt gewoon 64 kmph… best een geweld!

Daarna kwam de Marokkaanse grens. Zoals verwacht komen er allerhande “Sjakies”op je af die je willen helpen. Dat hebben we meteen afgeslagen, maar later zijn we toch gezwicht voor een heel aardige Marokkaan die 7 jaar in Amsterdam heeft gewoond. Hij hielp ons door de formulierenboel heen (want om heel eerlijk te zijn: de douaniers helpen je echt niet en je moet aardig Frans spreken om alles te ontcijferen). We hebben Mr. X maar 2 euro gegeven voor z’n diensten, en daar was hij blij mee. Eerlijk verdiend.

Maar al met al is de grens niet moeilijk. Spanje uit is sowieso geen probleem. Om Marokko in te komen moet je even visa regelen, een tijdelijke toestemming aanvragen om met je motor door dat land te rijden. (eigenlijk beloof je om hem weer lekker mee terug te nemen naar Europa en ’t spul dus niet in te voeren). Allemaal papierwerk dus. Daarna kijken een aantal douaniers en politieagenten nog heel boos en gewichtig naar je en dan cross je Marokko in.

Wat waren onze eerste indrukken van Marokko?:

  • Na 500 meter de eerste ezel op de weg.
  • Na 5 km de eerste koeien en schapen op de weg.
  • Na 7 km de eerste kamelen langs de weg.
  • Iedere 100 meter rijdt een Mercedes W123 diesel, flink rokend.
  • Iedere 500 meter zwaait een jong Marokkaans mannetje naar je (…die luid begint te joelen als je 2 versnelling terug schakelt en vol t gas erop gooit; dikke pret dus).

Verder ziet het er heel netjes uit en zie je tussen alle nieuwbouw vervallen cultuurschoon in de vorm van oude mensen en gebouwen.

Na een kilometer of 30 werd het anders; armer. Grote klerezooi; echt overal afval en plastic, nog meer rokende diesels, maar een enorm mooie natuur!
P1030130

Aangezien we onderweg waren naar het plaatsje Chefchaouen kwamen we langs het Rif-gebergte (dit is HET hasj-gebied). Eén keer kwam een auto naast me rijden, rookgebaren makend en toen ik wegreed stopten ze al seinend om rommel te verkopen. Het tweede aanbod was pas bij aankomst opde camping: ik was haringen aan het timmeren en hoorde iets fluiten op de achtergrond. Achter decampingmuur zag ik een jong koppie die dezelfde rookgebaren maakte! Gewoon “nee” schudden en negeren; na 2 minuten had hij het blijkbaar opgegeven. Ow ow ow, wat is het toch eng hier! ;-)

Na een prachtige rit door het werkelijk prachtige landschap hier hebben we de camping gevonden en nog even wat boodschappen in het dorp gedaan. Echt prachtig en apart om te zien hoe anders het leven hier is.

Onderweg zie je om de haverklap mensen… Lopen. Zitten. Praten. Niksen. Wachten. Whatever. Denk aan een lege heuvel, met 1 boom erop. Daar zit dan een heel gezin onder; geen idee wat ze daar doen! De sfeer is al met al heel gemoedelijk.

Wel merken we dat we heel argwanend zijn; iets wat wellicht komt door de verandering en het feit dat de cultuur hier gewoon merkbaar anders is.

De camping is prachtig; staat vol met ruig 4×4 spul en wat verdwaalde Duitsers met BMW’s… uiteraard!
P1030140

Nu gaan we lekker uit eten hier; ben benieuwd of ons darmsysteem hieraan kan wennen!

We weten niet wanneer we weer kunnen berichten; geen bericht is goed bericht (ook voor HenkS)!
Vergeet niet de foto’s te bekijken! J
Hieronder een filmpje van Daan die relaxed de spanbanden heel gestructureerd en geordend (ja, echt!) ophangt. Zo zie je maar, vakantie is goed voor de mens!

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.