Maandag 21-9-2009

Na het uploaden van de foto’s en tekst naar de website wilden we gaan eten, maar helaas was het restaurant ‘gesloten’. De boel was open en verlicht, maar van mensen was geen spoor te bekennen. Navraag leerde ons dat de verantwoordelijke dame van het restaurant was vertrokken vanwege het Suikerfeest. We hoorden in het dorp al Imams preken en veel geluid. Al met al klonk het erg gezellig, maar we waren te moe om erheen te gaan. Het avondeten bestond uit wat Sultana’s en nootjes, waarna we ons bed in doken. Daan kreeg daar wat verwarde gedachten en vroeg zich af waarom we in godsnaam naar Marokko waren gegaan. Gelukkig was dit gemakkelijk te relativeren en te vatten onder een ‘overdosis nieuwe indrukken’. Na een goede nacht slapen hadden we gelukkig beiden weer zin om verder te reizen!
P1030141

Dinsdag 22-9-2009

Op tijd vertrokken en een flinke rit gemaakt. De eerste 100 km hebben we prachtig binnendoor gereden; de cactussen werden met de kilometer groter, de mensen traditioneler en over het algemeen ook wat armer en de kuddes schapen groter.
P1030162

Deze dag heeft Daan een experiment bedacht, namelijk om te gaan kijken hoeveel procent van de mensen terugzwaait (…want overal lopen mensen, en je moet toch iets!). Het experiment is zeker geslaagd; bijna iedereen zwaait lachend terug! Dikke pret dus :-) . Daan had nog wel wat zorgen onderweg over de versleten zijn ketting, die gelukkig ongegrond bleken; Daan dacht dat ‘ie zeker 2 tandjes strakker moest en dus veel te snel verder sleet. Na een grondige controle bleek de ketting nog prima op spanning! Wat een piekeraar is ‘t toch…

Aangezien we deze dag ook geen ontbijt hadden genuttigd (alleen Sultana’s) zijn we vol in de remmen gegaan bij een naar-vlees-ruikende-rookwolk langs de kant van de weg. Hier hebben we heerlijk gegeten, echt verrukkelijk. Wel grappig: je zegt hoeveel je wilt eten, dat vlees wordt afgewogen, gehakt, ge-bbq’t en op een broodje gedaan. Ook hier hadden we onze eerste ervaring met de Marokkaanse ‘Café Noir’… werkelijk de allerlekkerste koffie die Daan ooit gedronken heeft. Mip vond het ook heerlijk ;-) , maar heeft later Marokkaanse ‘Thé Vert’ (da’s groene thee met heel veel suiker) ontdekt.
P1030160

Ook hier bleek iedereen heel gezellig en gastvrij; men schuift gezellig aan tafel, draait nog een jointje van het lokale exportproduct en babbelt vrolijk mee over de te nemen route, mooie gebieden, lekker eten en het leven in het algemeen.

Na de buik volgegeten te hebben ging het gas erop om nog op tijd op een camping in Azrou te arriveren (lang leve een franstalig campingboekje en de GPS!).

Onderweg doorkruisten we prachtige gebieden, de mensen worden steeds donkerder en de kleding steeds traditioneler.

Mirjam vroeg zich steeds af of ze al een hoofddoek moest gaan fabriceren (met d’r Buff ;-) ), maar de mannen van de eettentjes e.d. schudden haar gewoon de hand, kijken ze gewoon aan en ze behandelen ons eigenlijk gewoon hetzelfde.

De camping was werkelijk prachtig, met zelfs houtgestookte warme douches! De eigenaar is een beste kerel, supervriendelijk en gastvrij. Helaas konden we niet meer bij hem eten (een echte stoofpot maken duurt dermate lang dat het ‘s ochtends aangevraagd dient te worden ;-) ); dus hebben we zelf maar iets gemaakt van groente van de markt in Chefchaouen (ter info: zo’n eigengemaakt maaltje kost ongeveer een euro).

De ondergaande Afrikaanse zon die avond was prachtig, alsook de sterrenhemel; niet te vergelijken met hoe je die in Nederland ziet.

In de tent hebben we nog even de kaart bekeken en besloten de volgende dag toch verder te reizen i.p.v. een dag te blijven hangen in dit gebied. De reden hiervoor is vooral de nieuwsgierigheid naar de andere kant van het Atlasgebergte en het feit dat we het noorden van Marokko ook op de terugweg nog kunnen bezoeken.
Hier een filmpje vanaf de motor:

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

Woensdag 23-9-2009

Om een uur of 11 zijn we vertrokken richting Arrachidia zonder eigenlijk te weten of we daar wel aan konden en wilden komen, of het voorbij zouden rijden. Tussen Azrou en Arrachidia is feitelijk 1 weg van 259 km, maar we zijn dermate veel gestopt onderweg dat we woensdag aan het eind van de dag 44 km voor Arrachidia op een ‘camping’ zijn beland (lees: parkeerplaats naast een werkelijk prachtig Marokkaans hotel, met wederom superaardige lui en overheerlijke verse Marokkaanse thee welke ze ‘BerberWhisky’ noemen (waardoor Mirjam zich heeft ‘bezat’ aan thee).
P1030279

De dag was eigenlijk best heftig; vooral de enorme armoede van sommigen maakt een diepe indruk en zorgde voor flink wat gedachte- en gespreksstof. Natuurlijk hadden we best wat armoede verwacht, maar mensen die werkelijk niets hebben, kinderen die komen bedelen naast je motor en mensen die in een rivierbedding hout sprokkelen met een paar oude ezels branden best diep in je netvlies. Des te indrukwekkender is het dan ook dat een arme herder met 5 schapen net zo hard zwaait en vriendelijk lacht als z’n collega met 100 schaapjes. Ook een compleet gezin met 2 ezels ‘vol met gras’ schudden vriendelijk de hand, lachen en maken een kort praatje in het Frans voordat ze verder door de rivier struinen met ‘t hele spul.

Na de tent e.d. opgezet te hebben en zoet Marokkaans brood te hebben gegeten met pindakaas (uit Nederland uiteraard :-) )hebben we een kleine wandeling gemaakt langs de rivier. Hier zagen we een moeder met dochter houtsprokkelen, waardoor we een lang gesprek hebben gehad over de eerder beschreven indruk die de armoede maakte. Na terugkomst op de camping kwamen 2 heren uit het dorp granaatappels plukken naast de camping. Uiteraard meteen een praatje gemaakt. We kregen meteen 2 granaatappels (Mirjam de mooiste natuurlijk ;-) ) en hebben we uiteindelijk een uur later onze vakantiefoto’s van vandaag zitten bekijken achter de laptop. Je begint met 1 Marokkaan die meekijkt, maar na 5 minuten zit je met 4 man om je heen achter de laptop. Dikke pret!

We kunnen oprecht zeggen dat we ons hier prima voelen, superveilig en welkom!

Donderdag 24-9-2009

‘s Ochtends zijn we redelijk bijtijds wakker geworden (heeft toch voordelen, zo’n alcoholvrij land;-)). We zijn om een uur of 10 lekker op pad gegaan richting het zuidoosten; op naar de echte woestijn, en daar zijn we inmiddels aangekomen!
P1030327

Onderweg hebben we wederom weer veel veranderingen gezien; mensen worden donkerder, het land nog droger (kan dat dan?) en het wordt steeds stiller. Na tientallen kilometers prachtige bergwegen te hebben gereden, hebben we wat gegeten in een klein dorpje aan de rand van de Sahara. De mensen kleden zich hier heel traditioneel, sommige vrouwen hebben enkel hun ogen nog onbedekt. Mirjam heeft eraan moeten geloven en een hoofddoek gemaakt van haar Buff. Waarschijnlijk had niemand er een probleem van gemaakt als ze geen hoofddoek had, maar het voelt toch wel fijn om een beetje op te gaan in de massa (je valt al zo op met je motor :-) ). Nog steeds zijn de mensen erg vriendelijk en behulpzaam, net zozeer tegen Daan als Mirjam. Wel opvallend is dat wij alleen maar met mannen praten. Vrouwen zie je weinig op straat, en degenen die je ziet, maken niet echt contact. Soms kijken ze wel, en lachen ze en heel af en toe zeggen ze gedag, maar dat laatste is zeldzaam.

Helaas is het gebied waar we nu zijn (ten zuiden van Arrachidia) vergeven van fossielen, die werkelijk overal verkocht worden. Zelfs als je staat te tanken lopen er 3 knapen om je motor heen die slechts 35 keer vragen of je toch niet een mooi fossiel wilt kopen. Op een gegeven moment wordt het zelfs komisch (gelukkig maar :-) )!

Omdat het echt bloedheet was vandaag, en Daan het een beetje beu was om kilometers te draaien, zijn we afgeslagen naar camping Auberge Sahara. Ze hebben een zwembad, dus moeten we verder uitleggen waarom we hier lekker een aar dagen blijven? Vast niet.
P1030338

Het ligt letterlijk (zie filmpje hieronder) aan de rand van de Sahara-duinen en het is hier, hoewel het wel toeristisch is, redelijk rustig. De gebouwen zijn gemaakt van klei met stro, het zwembad zit vol met koud water; ouder- en nieuwerwetse technieken zijn hier prachtig gecombineerd.

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

Inmiddels hebben we zo’n 850 km gereden in Marokko, de motoren doen het perfect en verbruiken eigenlijk erg weinig benzine (ook al hebben we vandaag en gisteren flinke stukken tussen de 100 en 120 km/uur gereden door de woestijn).

Hier in het dorp zou internet te vinden moeten zijn en vast een overheerlijke woestijnmaaltijd.

Ter informatie:

We hebben prima bereik met de mobieltjes, maar kunnen niet bellen :-S. Wel ontvangen en versturen we sms-jes, dat werkt blijkbaar wel. Spreek dus ook niet onze voicemail in, maar stuur liever een sms!