Zondag 27-9-2009

Vandaag een stuk piste gereden! Eindelijk. De motorfietsen hadden wel een moeilijke start vanmorgen; het zand zat echt overal tussen. De remmen, de hendels, de knoppen etc. Bijna alle knoppen ging heel stroef, en de remschijven knarsten enorm. Toen het gas er voor het eerst opging kreeg Daan een hele wolk zand in z’n helm, wat van de motor afwoei.

We wilden “even” bij een meertje kijken, en moesten daarvoor een stukje over een gravelpiste. Daan heeft de camera nog een minuut of 5 om z’n nek gehad, wat echt een heel leuk filmpje op moest gaan leveren. Tijdens het rijden kwamen we opeens door een kudde dromedarissen heen, heel leuk! Helaas hing de camera verkeerd, waardoor je alleen 5 minuten gravel voorbij ziet vliegen. Het rijden was dikke pret, en volgens de navigatie stonden we opeens aan de rand van een “meer”. Helaas (of juist gelukkig?) zo droog als de pieten, dus zijn we er maar doorheen gegaan.

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

Na wat aarzeling van Mip (tja, zand blijft niet d’r grootste hobby) ging het eigenlijk heel goed, todat we in de dikke modder kwamen. (ter info: locals zeiden dat we niet over de pistes konden gaan, omdat het door de regenval een en al modder zou zijn). Daan reed vast, Mirjam wilde stoppen om Daan te helpen, maar toen ze bijna stilstond ging de motor wat om, en door de baggerzooi hield ze hem niet meer en was het ‘plof’, daar lag ze. Lekker in de blubber, maar uiteraard geen centje pijn (het gaat natuurlijk allemaal niet zo snel).

Daarna heeft Daan nog een keer vastgereden, maar gelukkig hebben we intercom en kon Mirjam op tijd geinformeerd worden over een beter pad; lang leve de moderne technologie!

Mirjam nam nog een grote plas middendoor, waarna de blubber letterlijk bovenop d’r helm landde. Daan hoorde enkel “hihi”via de intercom.
Even later een groter obstakel; de weg was compleet verwoest! Gelukkig konden we door de gravel de overkant halen, gewoon op het gemakje lekker technisch sturen. Na 45 km piste kwamen we weer in de bewoonde wereld, en hebben we reguliere wegen gereden. Wel veel wegen onder water, de politie had zelfs wegen afgesloten omdat er meer dan een meter water stond. Onderweg kwamen we een aantal Duitsers tegemoet, welke een onder water staande weg niet hadden durven nemen en tegen ons in kwamen rijden. Ze spraken van een centimeter of 30 water, dus we zijn maar gewoon doorgegaan. Uiteindelijk viel het redelijk mee, al vond Daan het natuurlijk verschrikkelijk spannend. Daan als eerste naar de overkant; staat de lokale jeugd te vertellen dat ze echt niets krijgen van ons terwijl ‘ie z’n cmaera uit het tasje probeert te frommelen; komt Mip aangetokkeld! Helaas dus geen actiefoto’s van ons, maar wel een overzichtsfoto van deze watering.
(Ter info: die kinderen komen je echt de neus uit soms, dat eindeloze gebedel. Eerst geld ,dan snoep, dan water etc.)

Na een kilometer of 100 een camping gevonden, met een superaardige eigenaar met wie we heerlijk thee hebben gedronken. Kregen we van hem; wij hadden nog 1 heerlijke granaatappel te delen waarop hij nog een paar superzoete koeken aansneed. Na een uurtje of 2 babbelen in ’t Frans (we hebben het zelfs over z’n scheiding gehad…) vonden we het genoeg, en zijn we lekker naar de tent gegaan. Nog even genoten van de zonsondergang; zie de foto onderaan de tekst.

Blijft toch erg vermoeiend, dat motorrijden; zeker als ’t offroad gaat! De brommers zijn vast ook moe; ze zitten echt compleet onder de bagger en in alle hoeken en gaten (ook onder de buddy) komen we nog kilo’s zand tegen van de zandstorm! Onverwoestbaar, zo’n Africa Twin! Het gewicht van de motoren helpt soms niet mee, al hebben we er enorm veel lol mee. Vaak geeft het ook veel stabiliteit; je moet gewoon goed kijken en het beste pad uitpuzzelen. Om heel eerlijk te zijn: we zijn enorm blij dat we niet voor 400-cctjes zijn gegaan; dit stuurt gewoon heerlijk en is heel stabiel over de piste te jagen. Gewoon rustig aan; meer technisch sturen dan rally rijden. Uiteindelijk reizen we ook, en rijden we niet tegen de klok. Alle verbindingsetappes zijn natuurlijk heerlijk; max 100 km/uur, handje aan het stuur, lekker rondkijken en door dit verschrikkelijk mooie land zoeven. De motoren zijn hier gewoon voor gemaakt. Verbruik ligt rond de 1 op 20, dus dat is goed te doen.

Maandag 28-9-2009

Vandaag wilden we binnendoor naar Vallee du Draa. Dus, dat werd pistes rijden! Na ongeveer 50 meter piste moesten we een vrijwel drooggevallen rivier door (het was bijna niet te herkennen als rivier: voornamelijk gravel en een beetje nat zand). Mip voorzag echter heel wat leeuwen en beren: “Als het hier al een beetje nat is, dan zal de rest van die piste ook wel nat zijn met veel blubber…”. Mip zag de ‘oversteek’ niet zo zitten. Uiteindelijk toch maar gegaan, en de leeuwen en beren bleken er niet te zijn; de rest van de piste was prachtig droog. We zijn echter wel veel andere monsters tegenkomen; het was een zware en uitputtende piste, maar wat hebben we heerlijk motorgereden en genoten! J Een trailmotor was niet verkeerd geweest hier, maar goed, we moesten met onze zware allroadmotoren eroverheen; dat was dus veel technisch rijden, goed opletten en helder blijven!

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

De motoren kregen het zeer zwaar te voorduren, maar we zijn niet een keer om gegaan! Echt een wonder, want het was enorm steil en veel grote keien. Zeker prettig om een 21 inch voorwiel te hebben, en progressieve veren! In sommige afdalingen waren de stenen zo groot dat de motor soms loskwam bij het uitveren, en de keien de carterbak raakten. Al met al een uitputtingsslag, maar wel vreselijk mooi. In het straatje van de ‘testrit’ past dit ook prima, Daan had nooit gedacht dat dit nog mogelijk zou zijn met een Africa Twin. Wat een machine is het toch. Daan z’n motor gaf nog wat kuren onderweg, omdat de carburateurbeluchting nog op standje ‘niet droogdampen’ stond. Normaal geeft dit alleen problemen bij springen en enorm hard over bulten crossen, dus wellicht geeft dat aan hoe heftig de piste was.
Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

Aan het eind van de middag kwamen we eindelijk weer asfalt tegen. Daar zou ook een prima camping moeten liggen, waar we direct naar toe zijn gegaan. Omdat ze daar echter liepen te klooien met de prijzen (auto + tent + 4 personen was goedkoper dan 2 motoren + tent + 2 personen) zijn we verder gereden, de groetjes ermee! De volgende camping was nog 60 km rijden, maar die bleek gesloten. Uiteindelijk hebben we vlak voor het donker werd (dat is ong. 7 uur Marokkaanse tijd) een ‘camping’/’auberge’ gevonden waar we wel een kamer konden huren. De tent nog opzetten vonden we inmiddels teveel moeite. Het was wel een beetje een stoffige en vieze bende, maar ach, die kerel van wie het hele spul was, was supervriedelijk, en omdat we verder weinig keus hadden, hebben we het maar gedaan. In zijn gastenboek stonden niets dan lovende recensies. Wij dachten daar echter heel anders over. De ‘kamer’ grensde aan de enorme ‘woonkamer’, waar zijn gezin plus buurtkinderen rondliepen, tv keken, bidden, etc. Allemaal helemaal geen probleem. Wat wel een probleem was, was dat de buurtkinderen constant door het raampje gluurden, om het hoekje van de deur gluren enz. De druppel was toen een van de buurtkinderen de kamer binnen wilde sneaken toen wij onze tanden gingen poetsen. Dat de boel viezig was, het eten niet zo super en uitgebreid als dat we gewend waren, en dat dat alles voor een in onze ogen wat hoge prijs, dat was tot daar aan toe. Maar zo’n schending van je privacy, dat was toch wel de druppel. We hebben een sleutel gevraagd zodat we de boel af konden sluiten, en uitgelegd waarom we die wilden. De volgende dag zou ook onze warme douche (die gewoon koud was) en de thee (die we hebben gekregen voor ons eten, en waar we niet om hebben gevraagd) berekend worden. Dit wilden we niet betalen, en daar ging hij uiteindelijk ook wel mopperend mee akkoord. Al met al niet zo’n relaxte ervaring als dat we na zo’n zware dag hadden gehoopt. Desondanks hebben we uiteindelijk wel goed geslapen en zijn de volgende ochtend vroeg vertrokken. Maar ach, niet iedereen heeft hetzelfde beeld van comfort, en de beste man bedoelde het allemaal wel goed.

Dinsdag 29-9-2009

Na de slopende dag van gisteren hadden we niet echt behoefte om heel heftig te gaan motorrijden, dus hebben we doorgaande wegen genomen. We hebben hele stukken boven de 100 km/uur gereden; een verademing na gisteren! Uiteindelijk zijn we aangekomen op een leuke camping van een heel schattige Marokkaan, die uiteraard ook weer heerlijke thee in de aanbieding had. Verder hebben we lekker de was gedaan, beetje genikst en de route voor de volgende dag overwogen. Marrakech trekt ons toch niet echt (te druk, te toeristisch), dus waarschijnlijk gaan we dat lekker overslaan. Een route van een uur of 6 á 7 door de Hoge Atlas, inclusief stukken piste, prachtige uitzichten en wat rivieren kruisen… Klinkt aantrekkelijk! Daarna willen we naar een camping van een stel Nederlanders (www.gewoongaan.nl).

Woensdag 30-9-2009

Vandaag de route van Quarzazarte naar Demnat gereden; erg mooi! Een gedeelte piste kunnen rijden, maar voornamelijk asfalt. Door hevige regenval lagen er wel veel bulten grint en bagger op de weg, maar daar konden we ons wel doorheen slaan. Omdat we tijdens deze route de Hoge Atlas doorkruisten, verlieten we ook de woestijn en na de hoogste bergtoppen reden we dan ook door het mediterrane klimaat. Heel maf om die verandering zo te zien; binnen een paar kilometer is het landschap ineens compleet anders. De camping is stikgezellig; bomvol lui met wilde voertuigen & bijbehorende plannen, en ook de eigenaren van de Camping hebben een leuk C.V. Uiteindelijk hebben we tot in de latere uurtjes zitten praten over reizen, motoren, reizen, auto’s, motoren, epilleerapparaten, motoren, reizen, etc J.

Donderdag 1-10-2009

Vandaag wordt een rustdag, dus nog een nacht op deze camping; lekker weer een beetje relaxen. Daan gaan misschien met de campingeigenaar een rondje rijden, Mip gaat waarschijnlijk lekker genieten van een middagje zonder Daan…

De route tot nu toe (we zijn tegen de klok in gereden):
track