Vrijdag 9-10-2009
We zijn nu lekker een dagje aan het bijkomen in “Kuuroord La Tuilerie”, met de heerlijke verzorging van Jan en Antje.

Mirjams darmstelsel ligt vanaf vorige week woensdagavond overhoop, die van Daan begon maandag na aankomst in Zuid Spanje ook.  We waren beiden compleet van slag! Daan had maandagavond dik 39 graden koorts,en we moesten beiden constant naar het toilet rennen en voelden ons nogal dramatisch. Al met al was dit geen basis om 12 uur per dag auto te rijden, waardoor we een nacht langer in Zuid-Spanje gebleven zijn.
Ongeveer 10 keer per nacht naar het toilet moeten, resulteerde dinsdagochtend in een huisartsenpostbezoek en een tasje vol met anti-overgeef-pillen, niet-constant-naar-de-wc-ren-pillen en vul-je-mineralen-en-zouten-aan-na-iedere-leegloop-poedertjes. Hiervan sterkten we wel een beetje aan, en was met name de diarree een beetje onder controle te houden en durfden we woensdagochtend dan toch te vertrekken naar het verre noorden.

Na ongeveer 30 km draaide de koelventilator van de Peugeot in de soep, en dus moesten we met 30 graden ook de kachel volledig aanzetten om het blokje te koelen op de meest steile klimmen van de snelweg, sommige stukken moesten we in de tweede versnelling omhoog.
Na 12 uur sturen kwamen we rond 7 uur ’s avonds op dezelfde camping aan als op de heenweg, en de volgende dag bereikten we om kwart over 7  ’s avonds La Tuilerie in Frankrijk.
Vandaag dus lekker uitrusten en nog steeds regelmatig naar het toilet rennen. Morgen zullen we de laatste 8 uur rijden richting Nederland.

Helaas hebben we gisteren veel regen gehad onderweg, dus de motoren zien er inmiddels redelijk schoon uit. Eergisteren moet nog bijna met de sleutel worden gecontroleerd welke motorfiets nou eigenlijk van wie was ;-) .

De Marokkoreis was behalve een zomervakantie ook een test voor de komende wereldreis; voor onszelf, de motoren en de equipmen. De uitkomst van de test:

Onszelf
We leven nog en de kluifjes (voor niet-Immerzeelen, dat zijn botten) zijn nog heel! We hebben een fantastische tijd gehad, en ook het reizen met de motor is heel goed bevallen. Soms wel zwaar, bloedheet en vermoeiend, maar wel enorm leuk. De voedselvergiftigingen enzo horen bij het reisleven, helaas.

Het was natuurlijk ook een test om te kijken of we dit wel leuk vinden: Ja! Dit is leuk en interessant. Je ontmoet heel veel leuke mensen, reizigers en locals, met leuke gesprekken. Het ontdekken van landschappen en culturen is enorm boeiend, zeker als je de tijd hebt.

De motoren
Die staan nu chagerijnig op de trailer omdat ze A) weer terug moeten naar Nederland, en B) weer schoon zijn. Ook is het doodsaai voor ze, zo op een trailer…
Het grote gewicht blijft natuurlijk soms en nadeel, al staan we wel versteld van de mogelijkheden met deze fietsen.

De rit die Daan met Paul (zie update ‘Marokko deel 5’) heeft gedaan was een openbaring. Paul is langer en heeft veel meer ervaring, z’n fiets een kleine 100 kilo lichter. Hier bleek toch wel dat de Africa Twin het best leuk doet offroad, want de lastige stukken hobbelde Daan gewoon achter Paul aan, en Daan z’n stuurmanskunsten zijn echt niet bijzonder. Misschien dat het gewicht ook een stukje stabiliteit geeft, wie weet!
Al met al zijn ze hiervoor gemaakt en gaan we met DEZE fietsen de echte trip doen. Wel twijfelen we nog steeds over de bandenkeuze: Marokko is prima op Michelin Anakee’s, want droge gravel/klei en stenen gaan prima. Als het echter nat wordt is de lol er snel af denken we, en voor blubber en zand moet je toch echt andere banden scoren. Wel hebben we ook regelmatig sportief gereden op asfalt-passen en dan zijn de Anakee’s natuurlijk weer heel fijn en vertrouwd.

De brandstofpompen bleven het keurig doen (al reden we nog met de QH-pompen van Brezan, welke er toch echt vanaf gaan omdat het gewoon geen kwaliteitsspul is) en de motoren hebben geen grote problemen gegeven. Daan z’n kilometerteller is gestopt met werken, en Mirjam d’r rechter spiegel (aftermarket, niet origineel HONDA) brak af toen ze op de linkerkant viel:-S. Sommige schakelaars haperden na de zandstorm, maar da’s niet heel verwonderlijk. Vergeet niet dat er inmiddels 72.578 km op Daan z’n fiets staat, en 100.798 op die van Mirjam.

De equipment

 

  • MSR-brander: Goud waard, blijft een waanzinnig goed apparaat.
  • Tent: moet duidelijk zwaardere haringen hebben voor ‘het echte werk’, verder verbaast het ons dat hij (na het rechtbuigen van de stokken) nog intact is na de zandstorm.
  • Sidi-motorlaarzen: perfect voor dit soort trips, ook prima op te lopen. ‘D’n Omloap’ moet je d’r niet op doen, maar boodschappen e.d. gaat echt prima.
  • Garmin: heeft wederom prima gefunctioneerd, al willen we het kaartmateriaal en de tracks gaan beheren in ‘Touratech QV’ omdat aan Mapsource niet te wennen valt…
  • Asus laptopje: werkt perfect.
  • Intercoms: werken prima, maar moeten wel na iedere lange rijdag opgeladen worden. Het 12V laadsysteem werkte niet echt goed, dus hadden we soms 220V van de campings nodig. We willen zelfvoorzienend zijn (want in Mongolie heb je geen campings, laat staan verdwaalde stopcontacten) en dit moet dus nog even opgelost worden.
  • De koffersets: Touratech/ZEGA is voor het echte werk, Hepco en Becker is heel leuk voor een weekendje Ardennen/Eiffel en ziet er dan leuk stoer uit. Het is gewoon geen offroad-set;  bij de tweede val van Mirjam in de bagger brak een kofer uit het rek en was het slotje waarmee de koffer aan de motor zit afgebroken; kun je meteen met tie-wraps aan de slag ;-) . Touratech is wat minder handig (je haalt ze niet even snel klik-klik van je motor, en je maakt ze ook minder snel open en staat dan met een losse deksel in je handen), maar gewoon veel sterker en robuuster. Bij Touratech kun je nog wat rechtslaan als het misgaat, bij Hepco en Becker is het gewoon stuk.
  • Overige spullen: We hebben alles goed kunnen testen, en op wat kleine aanpassingen na leek de uitrusting prima.

 

De Peugeot & de trailer
Dan hebben we natuurlijk nog de Peugeot en de trailer! Die hoefden niet getest te worden voor de wereldreis, want die blijven natuurlijk thuis, maar jullie zijn natuurlijk reuze benieuwd hoe het ze vergaan is ;-) .

De Peugeot heeft zich meer dan prima gedragen! Hij bleef (met behulp van de juiste versnelling ;-) ) over het algemeen redelijk goed op snelheid, zelfs heuvel op. Ook de trailer heeft geen krimp gegeven, die hing perfect achter de auto!
Pa-Henk: BEDANKT!

De website
We hebben veel lol gehad met het typen van de stukjes, wat ook een mooi moment was om eens over wat indrukken na te denken. De laptop was heel handig, zeker omdat je in Marokko een bizar verward toetsenbord hebt waar niet op te typen valt door een westerling. Wel gaat er flink wat tijd inzitten, dus de gedachte om de site ooit ook volledig in het Engels te lanceren is eigenlijk van de baan. Dit gaat simpelweg teveel tijd kosten, helaas. Hierbij alvast onze excuses aan Amerikanen en Canadezen die hun (klein-)kinderen geen Nederlands hebben geleerd ;-) .

Marokko is toch een prachtig avontuur geworden, met eigenlijk maar 2 nadelen; de afstand en de voedselvergiftiging (o.i.d., we weten niet zeker waar het van komt). Verder kijken we er beiden heel positief op terug, en zouden we graag terugkeren. Dan echter wel voor langere tijd, en waarschijnlijk geven we dan centjes uit om de motoren te LATEN transporteren en zelf lekker daarheen te vliegen.

We kunnen Marokko in elk geval aan iedereen aanraden; superveilig, supermooi, supergezellig en je lacht je rot met die Marokkanen.
Wie de ongesencureerde verhalen wil horen en/of de filmpjes in groot formaat en alle foto’s: bel/mail even voor een afspraak om gezellig naar Rijswijk te komen voor de stoer(st)e verhalen. We hebben uiteindelijk 25 filmpjes en 607 foto’s over gehouden na selectie, dus je begrijpt dat niet alles op de site staat!

Als afsluiter een plaatje van de complete ‘track’, dus de route die we in Marokko gereden hebben. Door hem aan te klikken kun je hem op vol formaat zien (800+kB, dus het openen kan even duren) en precies zien waar we geweest zijn. Mocht je de track origineel willen hebben; stuur even een mailtje.
route_compleet2