18-03-2011

In de sneeuw bij Geert en Barry in Canada hebben we heerlijk kunnen bijkomen van de reis en de jetlag. We hebben het daar heel gezellig gehad, hele leuke gesprekken gehad en we zijn ook heerlijk verwend; goed bed, lekker eten, en niet te vergeten, de koffie bij Tim Hortons (ome Geert was daar behoorlijk weg van :-) )!

Zondag de 13e zijn we naar hun oudste zoon Peter gegaan; hij woont in de buurt van London, wat weer redelijk dichtbij Woodstock ligt waar de motoren de volgende zouden aankomen bij Lely Canada. We hebben bij Peter een heel leuke dag gehad (een ijshockey wedstrijd van hun oudste zoon gekeken en een gezellige avond gehad) en konden daar blijven slapen, waardoor we de volgende dag direct door konden rijden naar de motoren. De container stond maandagochtend nog in Toronto… dus het bleef tot het laatste moment spannend. Aan het begin van de middag aangekomen bij Lely, en daar werd de container net uitgeladen; Just In Time Delivery ? ;-) En daar stonden we dan, in het magazijn van Lely Canada onze motoren uit te pakken: geweldig, wat een supergoed gevoel was dat!
Gutsje benzine erin; even de brandstofpomp laten horren en broembroem- ‘t spul start meteen! Na 1,6 km bij een tankstation aangekomen, en daar lagen we meteen plat. (Niko, bedankt voor de kofferverstevigingen; ze werken! haha)
Daan vergat in alle spanning z’n zijstandaard uit te klappen, en viel tegen Mirjam aan… en daar lagen we dan… de stoere wereldreizigers!

Vervolgens zijn we terug gereden naar Geert en Barry in Richmond Hill omdat dat toch echt het startpunt was; bij Geert en Barry in de sneeuw!
De volgende dag zijn we vertrokken richting Riet en Ray (officieel Maria en Raymond, Daan z’n tante en oom), maar niet voordat we de buurvrouw van Geert en Barry gedag hadden gezegd ;-) . Oh, wat hebben we het koud gehad onderweg! De eerste paar uur gingen nog wel, maar na een paar uur waren we blij dat we bij de grens naar de VS waren aangekomen, zodat we ongeveer 45 minuten binnen konden staan bij de douane, waar we allerlei vragen moesten beantwoorden om de VS binnen te komen. Die kerel die ons toe moest laten, keek natuurlijk de hele tijd bloedserieus zoals dat hoort bij de douane, maar volgens mij vond hij ons stiekem wel grappig, want hij moest zowaar 1 keer lachen en hij zei dat hij onze motoren gaaf vond nadat hij ze ‘geinspecteerd’ had :-D . Toen waren we in de VS!