07-04-2011

Na het zonnige zuiden, zijn we nu in het Wilde Westen! Vanwege het weer (ook in noord Alabama was het nog redelijk koud) nog verder naar het zuiden getrokken, tot aan New Orleans. Dit was onze langste rijdag tot nu toe; dik 750 km. Een schitterende camping gevonden, waarbij we ‘zelf mochten bepalen wat we wilden betalen’; geweldig! Prachtig in de moerassen van Louisiana, met kans op krokodillen naast de tent. We hebben ze daar niet gezien, later wel langs de weg. Misschien heel normaal voor sommigen, maar wij vonden het toch heel indrukwekkend; zo’n prehistorisch dier wat dat heerlijk in het water ligt terwijl je als ‘mens met motor’ toch uit een andere tijd lijkt te komen. Ze blijven ook gewoon liggen in het water, schrikken niet weg ofzo. Geef toe, waarom zouden ze? ;-) Het is heel rustgevend om een beetje naar zo’n prachtdier te gaan zitten staren, met z’n tweetjes.
P4010606

We hebben de kustroute gepakt langs de kust (Highway 82), en zijn zelfs het strand op gereden! In heel dit kustgebied zie je toch nog wel wat gevolgen van Orkaan Katrina; bijna alleen maar nieuwe huizen, gebouwd op palen. Sommige staan wel een meter of 4-5 boven de grond! Ook de industrie (olie en gas uiteraard) en elektriciteitshuisjes staan op palen; de wegen door de echt natte moerassen ook ;-) . Na Louisiana te hebben verlaten reden we Texas in, Lone Star State. Anders, duidelijker. Niet meer dat halve werk van een gasbronnetje in een weide, maar enorme industrie en simpelweg een woud van boorplatforms in de Golf van Mexico; zie foto’s! Ook hangen de bomen hier vol met ‘Old Mans Beard’, een superdroog planten-iets.

Over Texanen hadden we nogal wat vooroordelen; ruw rechts volk met een keiharde werkmentaliteit. Tot op heden valt dat alles mee; mensen zijn net zo vriendelijk als in de rest van de States en iedereen is toch wel bereid ons korting te geven voor campings enzo, altijd goed natuurlijk! Eerst zijn we beland op een RV-park (een soort camping gericht op enorme campers en trailers) en mochten douchen in een motelkamer omdat er geen douches o.i.d. zijn voor kampeerders in een tent; het is hier simpelweg raar als je op een ‘primitieve’ manier kampeert…

Ook is de eerste brandstofpomp gewisseld; er viel nog mee te rijden maar Daan heeft er toch maar de reserve op gezet (terugslagklepje stuk, voor de kenners ;-) )! Gelukkig weet Daan ’t een en ander van die pompjes dus we zullen het wel overleven zo; we gaan maar op zoek naar een ‘oude kapotte’ bij een KTM dealer ofzo om die weer te repareren en als reserve te houden.

De volgende dag zijn we maar weer verkast (na een ochtendje skypen met familie) naar het noorden, en zijn nu wat rustiger aan gaan doen; bij ons betekent dat binnendoor en offroad!

In Nederland offeren we de beste landbouwgronden op om stukjes van 2 hectare ‘natuur’ aan te leggen, hier kun je echt honderden kilometers door het bos rijden; geweldig! Tijdens de offroad-rit heel veel gas-en oliebronnen gezien; Texas is niet voor niets de oliestaat van de VS! Uiteindelijk op een prachtige camping (bij Broaddus, Texas) aan het meer beland waar niet te leven viel i.v.m. de hoeveelheid muggen en spinnen; we hebben onze tropische musquito-repellant al flink gebruikt! Wel heerlijk een meerval gebakken boven een vuurtje. De weersverwachting was enorm slecht (windkracht 7, onweer etc.) wat ons de volgende dag alweer opnieuw op de motor dwong; om een of andere reden mochten we nog niet een paar daagjes uitrusten.

Na een dag rijden richting het noordwesten, zijn we bij mensen gaan vragen naar een campingplaats op een RV/trailerpark, en daar kregen we het aanbod voor een plekje in hun achtertuin. Dit bleek bij de Tokkies te zijn, echt een complete bende met veel Rednecks en veel loslopende kinderen. Superaardige mensen; “pas op als je de caravan inloopt want de vloer is rot; enkel op de balken staan anders zak je erdoor” en “doe maar alsof je thuis bent”. Heerlijk zitten praten en bier gedronken, en ook goed geslapen. Het eten en toilet hebben we maar overgeslagen omdat het echt te goor was om te piesen.
P4030655

Vervolgens weer een dag gereden met windkracht 6 tegen. Veel tanken dus ;-) . Het landschap begint nu echt te veranderen; enorme ranches met gigantische kuddes koeien, echte Rednecks (en ja, ze zitten echt met een cowboyhoed op in hun pick-up truck of op hun paard) en het landschap wordt ruw en droog; absoluut prachtig! De echte Texanen rijden hier zonder helm op hun dikke Harleys. Best een raar gezicht op de snelweg; wij zijn dat niet echt gewend in Europa. Harleys zijn hier eigenlijk hetzelfde als BMW GS-en in de Alpen: mainstream en over het algemeen zijn de rijders aardig grijzend en hebben een (-beginnend-) buikje :-D .

Inmiddels zitten we op een droomcamping: Copper Break National Park. Betaalbaar, in het bos, wilde beestjes, heerlijk weer, ’s nachts heerlijk koud en we hebben veel eten (en drinken, Daan is dolblij met de Amerikaanse bierblikjes…) ingeslagen om ’t er eens goed van te nemen; onze eerste verlofdagen zijn opgenomen en we zitten onder de tarp vanwege de zon!

We blijven hier een paar daagjes!

Gisteren een rondje gaan wandelen hier (bij 35 graden, zielig zijn we he? ;-) ) en bijna over een ratelslang gestruikeld… Daan liep voorop en zag ‘m ineens in z’n ooghoek aan de rand van het pad liggen, dikke halve meter van z’n voet! Die dieren dwingen echt respect af, we hebben er eens goed naar gekeken en ze zijn echt niet bang; hebben simpelweg en attitude van ‘don’t mess with me, just stay away’… erg indrukwekkend!
P4060732

Het reisleven begint te wennen; we zijn langzaam aan het ‘intunen’ in deze manier van leven. De afstanden op de motor wennen, we weten waar we eten kunnen/moeten kopen en alles begint weer z’n plaats te krijgen in de koffers; klaar voor de rest van de wereld!