20-04-2011

Donderdag, de tweede dag bij Jack, zijn we met hem en drie van zijn vrienden gaan offroad rijden. In Nederland houdt dat meestal in dat je met een beetje geluk 50 km offroad te pakken hebt. Hier niet hoor! We hebben zo’n 300 km gereden, waarvan 200 km offroad. Het was echt geweldig! Niet alleen is de omgeving gewoonweg prachtig, maar ook was het heel gezellig met zijn vrienden. Eén van die vrienden reedt op een BWM 1200 GS, en hij had nooit echt offroad gereden. En deze vriend (Jeff, 70 jaar oud J) wil met Jack een paar weken naar Canada, en dan moet je wel een beetje offroad kunnen rijden. Jack daarentegen kan echt supergoed rijden, off- en onroad. Niet zo gek, vroeger heeft hij o.a. aan speedway racen gedaan. Naast dat je daar heel veel lef moet hebben en een beetje gek voor moet zijn, moet je ook echt wel techniek hebben. Om Jack te bedanken voor zijn gastvrijheid, hebben we aangeboden zelf een echte Daan-en-Mip-pizza te maken (niet dat we de boodschappen hiervoor mochten betalen, maar vooruit, het gaat om het gebaar). Twee van deze vrienden (Jeff en Bob) bleven die avond ook mee-eten en hebben lekker meegenoten van onze kookkunsten. Hieruit volgde weer een uitnodiging om met Jeff en Bob de volgende ochtend een echt New Mexican ontbijtje te eten aan de andere kant van de stad. Sindsdien hebben een nieuwe verslaving; chili, en dan met name de ‘green chili’. Dat is zooo lekker met een burito!
P4160989-2

Tijdens die offroadrit donderdag zijn we ook bij Cabezon Peak geweest. Dit leek ons wel een mooi plekje om wild te kamperen. De volgende dag zijn we aan het eind van de middag daarheen gereden om ons tentje op te slaan. Dit is echt de mooiste plek waar we ooit hebben gestaan; echt magisch mooi en we hopen dat dit ook een beetje overkomt op de foto’s. Na het ontdekken van deze nieuwe hobby zijn we de volgende dag twee uurtjes verder (een stukje boven Cuba) de wildernis in gedoken; maar niet voordat we in Cuba onze verslaving een beetje hebben gevoed met een green chili burito. Jam jam, we hebben zelfs het hele bestel-en-eet-proces vastgelegd met de nieuwe helmcamera! Hier heb je veel minder ranches dan in Texas. In Texas had je naast alle wegen aan beide kanten een hek staan, omdat er een ranch was. Je zag je al die koeien (met hun vele hectares land tot hun beschikking) denken: ‘Ach, kijk die arme mensen nou, gevangen op zo’n smal strookje land…’. Hier is veel wilde natuur; snelweg af, nog een afslag naar een offroad pad, nog een bochtje om en dan ergens van het pad af en een mooi plekje zoeken. Hartstikke leuk, rustig en mooi! ’s Nachts wederom de Coyote’s horen jagen; blijft indrukwekkend.

Maandag hebben we ons mooie, zelf ontdekte plekje verlaten en zijn we rustig richting richting Mexican Hat in Utah gereden.  (zie foto; vandaar de naam van het gehuchtje)
P4191092

Daarvoor moesten we ook ong. 70 mile door Arizona, en wauw, wat is dat stuk verlaten, en prachtig! Op dat stuk zijn we 1 of 2 kleine, stoffige dorpjes tegen gekomen en verder niets. Door de harde wind en de rode steen hing er wel een rare dieprode gloed in de lucht wat het een beetje mystiek maakte. In Mexican Hat waren geen betaalbare campings. Bij één van de motels mochten we echter onze tent zonder kosten (!) direct aan de rivier zetten op een soort strandje, als we het tenminste niet erg vonden dat daar ook 4 paarden rondliepen (het was eigenlijk een soort paardenwei ;-) ). Geen probleem! En voor een paar dollar konden we ook nog douchen in de motelkamer van Laurence, één van de managers daar. Helemaal super dus! We hebben prachtig geweldig gewandeld daar, en heerlijk gerelaxed (gelezen, wat gerommeld). Ook hebben een Amerikaans stel ontmoet, Eva en Brock, die voor hun vakantie op een Ducati 3 weken aan het rondreizen waren door de VS. Heel gezellig en interessante gesprekken gehad! Verder een beetje rondgelummeld en gerelaxed; prachtig plekje met geweldige reptielen rond de tent!

P4191048

Hierna gaan we naar ’t noorden of ’t zuiden we hebben eigenlijk nog geen idee…