Extremen
07-05-2011
Op de motor ervaar je alles veel meer… zeker de hitte hier in Death Valley!
Na de Grand Canyon zijn we naar Flagstaff vertrokken, onder begeleiding van Ken en Meredith; motorrijders die een tentplaats hadden aangeboden via ADV-rider.com, een Amerikaanse motorwebsite. Dit was een enorme traktatie, samengevat: Meredith’s hobby is taarten bakken en ze houden van oude rock! ’s Avonds gezellig gegeten, en later de stad in gedoken voor wat live muziek. Flagstaff is een studentenstad, wat het heel gezellig maakt; leuke kroegen met veel bandjes e.d. Door ons jeugdige uiterlijk zijn we een bar uitgezet; je moet immers 21 zijn om een biertje te mogen bestellen . Onze rijbewijzen waren toch echt niet genoeg, dus een retourtje huiswaarts om de paspoorten op te halen was nodig om ons dronken te krijgen; geweldig land!
Daan heeft nog rondgekeken of hij iets herkende in Flagstaff van z’n vorige trip naar Amerika, maar helaas… De volgende dag hebben we met Ken en Meredith en een vriend van hun een rit gemaakt naar Sedona en Jerome; absoluut prachtig! Sedona is een toeristenstadje, niet echt ons ding dus, maar Jerome is een prachtig oud mijnwerkersstadje; zelfs het oude bordeel staat er nog! Na 250 km touren weer van Meredith’s verukkelijke taart genoten, nadat een steak verorberd werd onder het genot van veel wijn en motorpraat. Opnieuw verrassen de Amerikanen ons met hun gastvrijheid!
Na al deze puurheid werd het tijd voor gekkigheid: Las Vegas! Na een prachtige rit (Hoover Dam nog even mogen bekijken; dit is een en al beveiliging na 11 september :-S) aangekomen in een prachtig hotel, pal aan de strip: Imperial Palace. Omdat men de mensen graag het casino in lokt, vallen de prijzen alles mee, pakweg 23 euro per nacht voor een prachtige kamer! Met zwembad, kingsize bed, heel de mikmak; mag je zelfs in hun casino gratis naar ‘Tina Turner’ en ‘Elvis Presley’ komen kijken . Onderweg nog een Nederlands stel ontmoet, die ons geïnterviewd hebben voor een documentaire over interessante mensen die ze onderweg ontmoeten; vleiend toch? Met hen hebben we de eerste avond doorgebracht. De gekheid van Vegas is geweldig om eens mee te maken; alles is over-the-top en feitelijk is het gewoon een kermis voor volwassenen.
Je mag overal roken, overal drinken (wij haalden een rugtas vol bier bij de supermarkt natuurlijk ) en op elke straathoek worden je folders en kaartjes in de handen geduwd met vrouwen die je willen ontmoeten voor ‘een goed gesprek’! We hebben nog gedacht om ons reisbudget in te zetten aan de roulettetafel; dan hadden we of volgende week terug moeten komen of nog 10 jaar door kunnen reizen! Helaas hebben we al ons speelgeld verloren, wel 5 dollar.
De nepheid van Las Vegas gaat ook wel tegenstaan; rijkdom versus armoede, droge woestijn versus zwembaden en watervallen, ‘Rome’ en ‘Venetië’ versus alle echte oude pracht die we in Europa zien. Na een dag ben je het wel beu; het is wel indrukwekkend groots, maar niet echt mooi. De details missen, er is geen finesse en uiteindelijk hebben we ons maar vermaakt in een karaoke-bar; dat was tenminste oprecht (-vals-)! Ook hebben we nog even US-immigration bezocht om ons visum met 2 weken te verlengen; helaas is dit niet mogelijk zonder fysiek het land uit te gaan. We zullen dus half juni Mexico ingaan.
Na de nepheid van Vegas zijn we weer op zoek gegaan naar puurheid; en dat hoeft niet minder heftig te zijn. Death Valley. Badwater lake. Heet. Droog. Prachtig! We zitten dit verhaal te tikken op 60 m onder zeeniveau bij 40+ graden, met besneeuwde bergtoppen in de verte.
Vul dat aan met ‘Kangaroo-Rats’ (hupsende ratten die nooit water drinken met een pluimpje aan hun staart), en je begrijpt dat het hier interessant is. De echtheid is schokkend, en de hardheid van het leven nog schokkender. Badwater Lake heeft z’n naam gekregen omdat de muilezel van de eerste pionier het water niet wilde drinken; het is immers 6 keer zouter dan zeewater. Des te mooier is het dan om te zien dat hier mugjes, larfjes en slakjes in (-kunnen-) leven! De foto’s spreken misschien voor zich, maar ze dekken de lading helaas nooit helemaal. En de hitte, tja… da’s natuurlijk een drama op de motor en ’s nachts in je tentje. Morgen gaan we naar een camping hier in het park op 2700 m hoogte; nu maar hopen dat het daar niet sneeuwt !
We missen al het nieuws hier (de branden in Texas, orkanen in Alabama, de ellende in Mexico… alleen de dood van Osama kregen we toevallig direct mee!), maar maken genoeg mee gelukkig. Mexico is een bewogen land hier in de VS, mensen die er nooit zijn geweest beweren dat er geen levende ziel vandaan komt; mensen die er zijn geweest adviseren ons om direct zuidwaarts te gaan om dit prachtige land te ervaren. Heel tegengestelde berichten dus!
Het reizen begint langzaamaan wel serieus te worden; het duurt nu echt te lang voor zomaar een vakantie. Wel blijft dit land boeien; we kunnen echt iedereen adviseren om z’n motor (of auto) hierheen te zeulen of er één te huren en een rondje te doen. Prachtig land, leuke mensen en het is best betaalbaar met die lage dollar (-al weten we nog niet precies hoe hoog de creditcardrekening gaat geworden, haha)! Het is heel afwisselend hier, als je maar genoeg km’s rijdt. Hier liggen de extremen van bergpassen die pas in juni/juli open gaan tot Death Valley met 33 mm regen per jaar en extreem hoge temperaturen; alles daartussen is leuk motorgebied! Het overgeorganiseerde is soms wel wat overdreven; denk aan verkeersborden op een camping met 40 plaatsen enzo. De maximumsnelheden zijn hier en daar ‘wat aan de lage kant’ zoals PP zou zeggen (of wij zijn verwend met 90 km/uur in de Alpen ); op een leuk bochtig motorweggetje mag je max. 50 km/uur bijvoorbeeld. De Amerikanen rijden heel rustig, waardoor je soms hele einden achter dezelfde pick up de berg op gaat, maar dit maakt het verkeer ook heel veilig. We zijn pas 1 keer bijna platgereden op 10.000 km; dat is in Europa ondenkbaar (al rijden wij misschien ook vaker door België dan gemiddeld… ).
De bagage vindt z’n plek steeds beter, en we moeten nog steeds een bagagerol met winter-motorpakken kwijt zien te raken; pakweg 10 kg. De verstevigde koffers zijn al een beetje uitgeprobeerd, ook al is het wel een verbetering, met de versteviging deuken ze toch ook in! pullen waar we enorm blij mee zijn (naast de tent en de MSR-benzinebrander enzo) zijn toch vooral de tarp en de camera. De camera mogen jullie beoordelen natuurlijk, maar een tarp mag niet ontbreken op een paklijst: dat is je redding als het te warm is (schaduw!) en als het opeens gaat regenen en de spruiten koken; geweldig!
Met de filmpjes van de helmcamera kunnen inmiddels geconverteerd worden door het laptopje, dus we gaan er (hopelijk) iets moois van maken; wie wil Mip nou niet zien schieten, gokken en met d’r Milka Koe over De Strip zien crossen?
We vermaken ons nog steeds prima!