Grensverleggend
22-06-2011
Wij vinden offroad rijden leuk, meer dan leuk. Het leuke ervan is het grensverleggende; je geniet van het technische rijden, het geploeter, en soms heb je een stukje waarbij je je grenzen moet verleggen. Qua motorbeheersing, maar ook qua durf. In Marokko reden we 7 uur offroad door het Atlasgebergte, en dat was ‘veel te gek’… later waren we apentrots! In de Alpen ontdekten we een stukje wat echt te zwaar was, maar dat was slechts 50 meter… Hier in Mexico hebben we pakweg 100 km ‘veel te gek’ gereden, en ik vraag me af of we dit ooit nog gaan waarderen. Trots zijn we zeker (vooral Mirjam die de hele dag overeind bleef), maar voor de motoren zelf was dit ook veel te gortig. En toch was ’t stiekem ook wel spannend en leuk!
Terug naar San Carlos, al kunnen we er niet veel over vertellen; we hebben voornamelijk aan het zwembad gehangen, genikst, in het zwembad gelegen, geskypt, wat meer Spaans geleerd, in de zon gezeten, etc. Het was heus mooi daar, maar het had niet echt iets bijzonders, voor ons althans. Totdat we ’s nachts wakker werden van een gekras vlakbij de tent; het klonk als een dier wat niet uit een vuilnisbak (hier gebruiken ze daar gewoon oliedrums voor) kon komen. Wij wakker, en omdat de tent nogal zweterig is bij 35 graden ’s nachts klauterden we er maar al te graag uit om een uur of twee. In de vuilbak zat een stinkdier; wat een plaatje was dat! Heel klein koppie, enorme staart en de stank hebben we gelukkig niet ervaren. Maar goed, wat doe je als zo’n beauty niet uit z’n bak kan komen; oppakken durfden we niet… Uiteindelijk hebben we een mooie palmtak gevonden en die in de bak geplaatst; na een uurtje was hij eruit!
Op de dag van vertrek uit San Carlos hing er nog iets vreemds aan de achterband; sommige insecten zijn wel heel bijzonder geëvolueerd!
Het doel werd gesteld op Alamos, Sonora en de route erheen betekende nogal wat tolwegen; zonde van het geld! Het leuke is hier in Mexico, dat ze aangeven wanneer er een tolhokje aankomt en je nog af kunt slaan; dan rijd je even door een dorpje ofzo, of ‘even’ 40 km offroad door plantages.
Alamos is een prachtig koloniaal stadje, en wij waren zo dom om rond 1 uur ’s middags al in een stikduur hotel in te checken; gelukkig stond de parkeerplaats vol met mangobomen en hier hebben we ons buikje rond aan gegeten. Bizar hoe zoet die dingen kunnen zijn! Na het inchecken zijn we aan de praat geraakt bij de Tourist Information, en de kerel die daar werkte wilde wel even achterop de motor om een mogelijke kampeerplaats te laten zien; dikke pret dus! Z’n pak is wel wat stoffig geworden, maar hij heeft ons zeker naar een droomplaatsje gebracht: een botanische tuin van 16 hectare waar we mochten kamperen. Hierna zijn we nog even langs z’n zwager voor wat offroad-tips (de beste kerel rijdt ook motor en heeft een complete kaart getekend voor 200km offroad naar Temoris). Nacht 1 dus in het hotel, nacht 2 heerlijk in de buitenlucht; dat blijft toch het mooist! Omdat we niet zaten te wachten op een zweetfeestje in de tent hebben we een experiment gedaan en een hut gebouwd van ons muskietennet; dat werkt als een speer en je slaapt heerlijk buiten!
Hierna ging de tocht naar Temoris, Chihuahua om richting Copper Canyon te rijden. Het was een helse tocht… voor mens en machine. Eerst begaf Mirjam d’r dimlicht het al, daarna een draadbreuk bij de brandstofpomp (jawel…) en een koppelingsschakelaar die weigerde. Misschien valt het enorm mee als je bedenkt wat we gedaan hebben; we hebben FesFes ontdekt. Dat is een dikke laag stof (tot een cm of 30 dik) wat als water om je motor/voeten heen valt. Hierdoor zie je de stenen niet meer (en die lagen er genoeg, tot aan formaat volleybal) en mis je de sporen. Daan ging plat, wat resulteerde in mooie glijer in dit spul en dan is het net of je in een badkuip met bloem bent gesprongen.
Er is heel wat motoronderhoud (en Zen) nodig om de brommers weer tiptop te krijgen, want er is geen schakelaar die niet hapert!
Een deel van de motoren is al gewassen, want we hebben ook de diepste rivier tot nu toe doorkruist; pakweg 35cm. Klinkt als een eitje, maar het was over gladde keitjes en Daan z’n motorlaarzen stonden tot de rand vol (de arme knul moest natuurlijk eerst braaf door de rivier lopen…). Als je die sokken een uur later (omgevingstemperatuur was het gros van de dag boven de 40 graden) uitwringt ben je meteen van alle ongedierte verlost; wat een lucht! Een nachtje in een hotel in Temoris resulteerde in veel was doen!
Na Temoris konden we niet besluiten hoe we wilden rijden; er zijn hier veel routes/wegen die niet op onze kaarten of in onze navigatie staan. Uiteindelijk is er een prachtige oplossing: kaarten tekenen met behulp van lokale bewoners, dikke pret! Bovenstaand verhaal resulteerde in een waar kunstwerk, en we zijn naar Creel, Chihuahua gereden. Dit plaatsje ligt in het noorden van Copper Canyon National Park, een Canyon die groter is dan de Grand Canyon in de VS. We hebben hem al even mogen bewonderen en het is wederom prachtig! Misschien wel belangrijker: Creel ligt op 2300 meter hoogte, heerlijk koel ’s nachts en overdag slechts een graad of 35!
De route hiernaartoe was opnieuw zwaar, maar gelukkig minder heftig dan de dag ervoor. Opnieuw veel stof, veel gezwieber in de bochten en we hebben zelfs even moeten wachten totdat een vastgereden en geschaarde vrachtwagen weggetrokken kon worden! Nu in Creel hebben we werkelijk het mooiste hotel tot nu toe; open haard, motoren voor de deur, heerlijk rustig en veel reizigers. Het tempo gaat lekker uit de reis; door een dag niet te rijden geven we ook minder uit natuurlijk.
Ook de motoren zijn nu echt gewassen en krijgen hun welverdiende vertroeteling; de machines brengen ons immers overal en moeten een beetje verzorgd worden! De zelfgemaakte luchtfilterhoesjes blijken prima te werken, tot grote trots van Daan. We krijgen zeker met de dag meer respect voor die apparaten; ze krijgen enorm op hun lazer en blijven keurig doorknorren (op wat ‘uitgevallen accessoires’ na dan ). Het eten hier is heerlijk (-heet-) en er lopen veel Mexicanen in traditionele kledij; al met al begint het nu echt een reis te worden door een andere wereld; prachtig! Bij het hotel hebben we een aantal andere reizigers en Mexicanen ontmoet, en gezamenlijk hebben we een BBQ gehouden op z’n Mexicaans; na genoeg bier kwamen zelfs krokodillenlederen cowboylaarzen en hoeden boven water.